Elias Hrawi
Z Wikipedii
Elias Hrawi الياس الهراوي ur. 4 września 1926 w Zahlé, Liban zm. 7 lipca 2006 w Bejrucie, Liban |
|
10. Prezydent Republiki Libanu |
|
Okres urzędowania | od 29 listopada 1989 do 23 listopada 1998 |
Poprzednik | René Moawad |
Następca | Émile Lahoud |
Elias Khalil Hrawi (arab. الياس الهراوي, ur. 4 września 1926 w Haouch-el-Omara, zm. 7 lipca 2006 w Bejrucie) – polityk libański, prezydent Libanu w latach 1989-1998.
Pochodził z rodziny maronickiej. Studiował nauki o przedsiębiorczości na jezuickim Uniwersytecie Św. Józefa w Bejrucie. Pracował w sektorze prywatnym, eksportował warzywa, importował ropę naftową, był posiadaczem ziemskim. Utrzymywał kontakty handlowe z sąsiednimi krajami arabskimi oraz krajami europejskimi. W 1972 został wybrany po raz pierwszy do Zgromadzenia Narodowego jako deputowany niezależny.
W latach 1980-1982 pełnił funkcję ministra prac publicznych w gabinecie Shafika Wazzana. Zajmował się na tym stanowisku rozbudową dróg i mostów Libanu. W listopadzie 1989, po zabójstwie prezydenta Rene Moawada, został powołany przez Zgromadzenie Narodowe na jego następcę. Jako prezydent Hrawi doprowadził do dymisji chrześcijańskiego premiera generała Michela Aouna i nawiązał ścisłą współpracę z syryjskim prezydentem Hafizem al-Assadem. Na okres jego prezydentury przypadł także początek odbudowy kraju po wojnie domowej. W październiku 1995 Hrawi doprowadził do przedłużenia kadencji prezydenckiej o dalsze trzy lata. W 1998 jego następcą został Emile Lahoud.
Opinie na temat Hrawiego w Libanie były podzielone. Z jednej strony uważano go za skutecznego polityka, który przyczynił się do zakończenia wojny domowej. Był jednak także krytykowany za umocnienie wpływów Syrii, umożliwienie działania w Libanie Hezbollahu oraz naruszenie równowagi konstytucyjnej przez przedłużenie swojej kadencji prezydenckiej (co powtórzył w 2004 prezydent Lahoud).
Żonaty, miał pięcioro dzieci (trzech synów i dwie córki). Zmarł w Bejrucie po chorobie nowotworowej.
[edytuj] Źródła
- Almanach świata. Fakty, liczby, ludzie'95, Real Press, Warszawa-Kraków 1994
Liban pod mandatem francuskim 1926–1943
Charles Dabbas • Antoine Privat-Aubouard¹ • Habib Pacha Es-Saad • Émile Eddé • Pierre-Georges Arlabosse¹ • Alfred Georges Naqqache • Ayub Thabit¹ • Petro Trad • Biszara al-Churi • Émile Eddé
Republika Libanu (od 1943)
Biszara al-Churi • Camille Chamoun • Fuad Chehab • Charles Hélou • Suleiman Frangieh • Elias Sarkis • Beszir Dżemajel • Amin Dżemajel • René Moawad • Elias Hrawi • Émile Lahoud • Michel Sulaiman
¹ pełniący obowiązki