Ercole II d'Este

Z Wikipedii

Ercole II d'Este (ur. 5 kwietnia 1508 w Ferrarze, zm. 3 października 1559 tamże) – książę Ferrary, Modeny i Reggio w latach 1534-1559. Najstarszy syn Alfonsa I i Lukrecji Borgii.

Dzięki swojej matce Ercole był wnukiem samego papieża Aleksandra VI, siostrzeńcem Cezara Borgii i kuzynem świętego Franciszka Borgii. Dzięki jego ojcu – był bratankiem Isabelli d'Este – nazywanej pierwszą damą renesansu i kardynała Hippolita d’Este. Sam był starszym bratem Hippolita II – arcybiskupa Mediolanu (później kardynała), Eleonory – zakonnicy i Franciszka – markiza di Massalombarda.

[edytuj] Małżeństwo i potomkowie

W kwietniu 1528 poślubił Renée Francuską, młodszą córkę Ludwika XII, króla Francji i Anny Bretońskiej. Rodzice przykładali ogromną wagę do edukacji wszystkich swoich dzieci. Dzieci Ercole i Renée:

1. Anna (1531-1607),
2. Alfonso II (1533-1597)
3. Lukrecja (1535-1598),
4. Eleonora (1537-1581),
5. Luigi (1538-1586).

[edytuj] Książę Ferrary i Modeny

Kiedy Ercole został księciem, zwrócił się przeciwko francuskim dworzanom ze świty swojej żony – swoim dawnym przyjaciołom. Stwierdził, że obaj są zbyt rozrzutni (kosztują dwór zbyt wiele pieniędzy) i mają zbyt duży wpływ na rodzinę księcia. Jeszcze przed rokiem 1543 obaj zostali oni odprawieni – Ercole był również pod presją papieża, który podejrzewał dworzan o herezję (sam Jan Kalwin był w Ferrarze około 1536. W tym samym czasie księżna Renée korespondowała z licznymi protestantami i była podejrzewana, że sama stała się jedną z nich, mimo obecności na dworze inkwizycji.