Erich Honecker

Z Wikipedii

Erich Honecker
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1912 Neunkirchen
Data i miejsce śmierci	29 maja 1994 Santiago de Chile
Przewodniczący Rady Państwa NRD
Okres urzędowania	od 29 września 1976 do 24 października 1989
Przynależność polityczna	SED
Poprzednik	Willi Stoph
Następca	Egon Krenz

Erich Honecker (ur. 25 sierpnia 1912 w Neunkirchen, zm. 29 maja 1994 w Santiago de Chile) - niemiecki polityk komunistyczny i I sekretarz Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności (SED). W latach 1971-89 przywódca NRD.

Był synem zaangażowanego politycznie górnika. W roku 1926 wstąpił do młodzieżowej organizacji, która była przybudówką Komunistycznej Partii Niemiec (KPD). W 1929 roku stał się członkiem tej partii. W latach 1929-1931 przebywał w ZSRR gdzie studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej. W roku 1935 został aresztowany za działalność opozycyjną wobec III Rzeszy, a w 1937 skazany na 10 lat więzienia. Pod koniec drugiej wojny światowej, w 1945 roku został uwolniony przez wojska radzieckie. Rozpoczął wtedy na nowo działalność polityczną u boku Waltera Ulbrichta. W 1946 roku był jednym z pierwszych członków SED i po miażdżącym zwycięstwie tej partii w wyborach wszedł do kierownictwa w utworzonym na krótki czas parlamencie. Po utworzeniu NRD był aktywnym członkiem partii, piastował między innymi stanowisko przewodniczącego organizacji młodzieżowej FDJ. Po okresie kandydowania od 1951, w roku 1958 wszedł w skład Komitetu Centralnego SED. Pod jego nadzorem wznoszono Mur Berliński, który miał za zadanie zapobieżenie masowym ucieczkom obywateli NRD na Zachód.

Wykazywał się dogmatycznymi poglądami komunistycznymi i lojalnością wobec ZSRR, z tego względu został w 1971 roku przewodniczącym partii, a od 1976 premierem.

Po zmianie systemu politycznego w NRD 18 października 1989 roku Honecker został odsunięty od władzy, a po upadku Muru Berlińskiego pozbawiono wszelkich funkcji państwowych i partyjnych. Został przyjęty do radzieckiego szpitala wojskowego w Berlinie, a potem przewieziony do ZSRR.

W Niemczech wytoczono mu proces o zdradę stanu, korupcję i zbrodnie popełnione w czasie zimnej wojny (ze szczególnym uwzględnieniem 172 Niemców, którzy zostali zabici w czasie prób ucieczki na Zachód w czasach reżimu Honeckera).

ZSRR odmówił ekstradycji Honeckera do Niemiec. Po rozpadzie ZSRR w 1991 roku Honecker schronił się w Ambasadzie Chile w Moskwie, ale w 1992 roku deportowano go do Niemiec.

W roku 1993 kiedy okazało się że jest chory na raka, ze względu na zły stan zdrowia oskarżonego proces zawieszono. Zezwolono mu na wyjazd do rodziny córki do Chile, gdzie zmarł.