Ervin Hasbach

Z Wikipedii

Ervin Hasbach (ur. 21 czerwca 1876 w Dojlidach k. Białegostoku, zm. 26 stycznia 1970 w Weingarten) - działacz mniejszości niemieckiej w Polsce w okresie międzywojennym.

Ukończył gimnazjum w Ełku, studiował agronomię na Uniwersytecie w Halle, praktykował rolniczo na Śląsku.

W czasie I wojny światowej walczył na froncie zachodnim, po 1915 roku zaś na wschodnim (był oficerem łącznikowym z I Korpusem Polskim gen. Muśnickiego).

Gospodarzył w majątku Waliły k. Białegostoku, później przeniósł się do Zamku Bierzgłowskiego pod Toruniem.

W 1919 próbował kariery w Wojsku Polskim, jego zabiego odrzucono jednak ze względu na niemiecką narodowość.

Od 1920 roku zasiadał w polskim sejmie, mandat uzyskał z listy Deutsche Partei w okręgu Toruń. W 1922 roku był pomysłodawcą powołania Bloku Mniejszości Narodowych, który zdobył 70 mandatów w I ogólnokrajowych wyborach do sejmu. Od 1922 do 1930 roku Hasbach zasiadał w senacie reprezentując województwo pomorskie.

W 1923 roku współpracował z rządem polskim przy wypłacie odszkodowań dla Niemców wysiedlonych z Wielkopolski, jego imieniem nazwano fundusz udzielający im kredytów.

W latach 1934-39 przewodniczący Rady Niemców w Polsce.

W 1935 roku został ponownie powołany do izby wyższej przez prezydenta Mościckiego, sprawował mandat senatora aż do 2 września 1939 roku, kiedy to został przez polskie władze aresztowany i wywieziony na kresy wschodnie. Uwolniony przez Armię Czerwoną powrócił do majątku Hermanowo na Pomorzu.

W 1939 roku został uhonorowany złotą odznaką NSDAP, której członkiem był od roku następnego. W wyniku zbliżania się frontu radzieckiego zbiegł w 1945 roku do Meklemburgii, później zamieszkał w Berlinie Zachodnim, a od 1948 roku w Badenii, gdzie zaangażował się w tworzenie lokalnego oddziału Ziomkostwa Prus Zachodnich, któremu przewodniczył do 1956 roku.

Pozostawił po sobie syna Hasso i córkę.