Erytromycyna

Antybiotyk makrolidowy. Działa silnie bakteriostatycznie na Streptococcus spp.; ponadto m.in. na Listeria monocytogenes, Mycoplasma pneumoniae, Corynebacterium diphtheriae, Legionella pneumophila, Neisseria spp., Ureaplasma urealyticum, Chlamydia spp., Treponema pallidum, niektóre bakterie beztlenowe. Zmienną wrażliwość wykazują szczepy Staphylococcus spp. (w czasie leczenia narasta oporność) oraz Haemophilus influenzae (eradykacja większości szczepów ma miejsce jedynie w obecności dużych stężeń antybiotyku). Nie działa na Pseudomonas aeruginosa i pałeczki Enterobacteriaceae. Wykazuje oporność krzyżową z linkomycyną i klindamycyną. Wchłanianie z przewodu pokarmowego zmniejsza się w obecności pokarmu. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 70%. Erytromycyna dobrze przenika do ucha środkowego, migdałków podniebiennych, płynu opłucnowego i otrzewnowego; lek przenika także do komórek fagocytarnych, przez barierę łożyska i do mleka matki. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego i stawowego. Jest metabolizowana w wątrobie i wydalana głównie w postaci niezmienionej z kałem. Czas półtrwania we krwi wynosi 1-2 h.

[edytuj] Wskazania

Ze względu na spektrum działania podobne (ale nie identyczne) do penicylin erytromycyna jest przydatna w leczeniu u osób wykazujących alergię na te antybiotyki.

Zakażenia górnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków podniebiennych, ropień okołomigdałkowy, zapalenie gardła, krtani, zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy i przeziębienia). Zakażenia dolnych dróg oddechowych (zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc - płatowe, odoskrzelowe i pierwotne atypowe, rozstrzenie oskrzeli, legionelloza). Zakażenia ucha środkowego i ucha zewnętrznego, zapalenie dziąseł, angina Plauta-Vincenta. Zapalenie powiek. Zakażenia skóry i tkanek miękkich (czyraki - w tym mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża). Zakażenia układu pokarmowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy). Profilaktyka zakażeń okołooperacyjnych, wtórnych zakażeń w przebiegu oparzeń, zapalenia wsierdzia u pacjentów poddawanych zabiegom stomatologicznym. Inne zakażenia: zapalenie szpiku, cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin, błonica, płonica.

u dzieci w zakażeniach wywołanych Mycoplasma pneumoniae i Chlamydia pneumoniae
zakażenia wywołane przez paciorkowce
rzeżączka
kiła wczesna u chorych uczulonych na penicylinę
błonica
bakteryjne zapalenie wsierdzia
choroba legionistów

[edytuj] Przeciwwskazania

nadwrażliwość na erytromycynę i inne antybiotyki makrolidowe
niewydolność wątroby
przebyta żółtaczka
ostra porfiria
nie należy stosować u chorych na kiłę późną

Nie stosować w przebiegu leczenia astemizolem, terfenadyną, cizapridem, pimozydem, ergotaminą lub dihydroergotaminą.

[edytuj] Działanie Niepożądane

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zwłaszcza po podaniu dużych dawek (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka), przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy. Rzadko obserwowano żółtaczkę cholestatyczną, niewydolność wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Sporadycznie występują zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz komorowy, arytmie typu torsades de pointes, kołatanie serca), zaburzenia słuchu - zazwyczaj przemijające (szumy uszne, głuchota - zwłaszcza po podaniu dużych dawek lub u pacjentów z niewydolnością nerek). U 0,5% pacjentów obserwowano reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, wysypka skórna, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, anafilaksja). Bardzo rzadko występuje agranulocytoza, zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego i nerek, zapalenie trzustki. Długotrwałe lub powtórne stosowanie erytromycyny może prowadzić do nadkażenia opornymi szczepami bakterii lub grzybów.

[edytuj] Preparaty

Erytromycinum - tabletki 200 mg, granulat do sporządzania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml.
Davercin - tabletki 250, granulat do sporządzania zawiesiny doustnej 150 mg/5 ml.