Eugeniusz Wierzbicki

Z Wikipedii

Eugeniusz Wierzbicki (ur. 31 marca w Chanżenkowie, zm. 1 kwietnia 1991 r.) – polski inżynier architekt, oficer rezerwy Wojska Polskiego.

Wierzbicki jest absolwentem Politechniki Warszawskiej z 1936 r. W latach 1936–39 prowadził prywatną pracownię architektoniczną. Był członkiem autorskiego zespołu architektów "Tygrysy" ( z Wacławem Kłyszewskim i Jerzym Mokrzyńskim). Zmobilizowany w 1939 r. walczył w Wojnie Obronnej 1939. Następnie dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu II B Arnswalde i II D Gross Born. W Oflagu II B był jednym z organizatorów Teatru Symbolów. Scenograf. Ponadto w Choszcznie był członkiem redakcji pisma obozowego Za drutami. W niewoli zajmował się także pracą dydaktyczną, wykładał na obozowym wydziale architektury. Współzałożyciel pisma Alkaidy. Nie ewakuował się z większością obozu. Uwolniony został przez oddziały Ludowego Wojska Polskiego. Pierwsze dni wolności spędził w Jastrowiu razem z Leonem Kruczkowskim. Po wojnie stał się znanym architektem polskim. Pracował kolejno: w Biurze Odbudowy Stolicy i Biurze Urb. Warszawy (1945–48 ), Zjedn. Pracowniach Archit. Warszawa (1948–50) oraz w innych warszawskich biurach projektowych (1948-74). W 1974 roku przeszedł na emeryturę.

Członek STARP od 1936 r. W latach 1952–53 prezesował Oddziałowi Warszawskiemu Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1953 roku został prezesem Zarządu Głównego. Funkcje te pełnił do 1957 roku. Największe osiągnięcia zrealizował w zespole autorskim "Tygrysy". W ramach tego zespołu współautor projektów: Domu Partii w Warszawie (1947–52, domu mieszkalnego przy ulicy Kredytowej uznanego za „Mister Warszawy” (1959r.), muzeum i hotelu w Białowieży (1965–67), Muzeum Sztuki Współczesnej w Skopje (1966r.), osiedla mieszkaniowego w Aninie (1967r.), Dworca Kolejowego w Katowicach (1967–72) – Nagroda Śląska 1972 r., hotelu w Łowiczu (1970 r.) Domu Marynarza w Szczecinie („Mister Szczecina” w 1972 r.), Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem (1974–80) Laureat Nagród Państwowych: III stopnia w 1951 roku, II stopnia w 1955 r. i I stopnia w 1974 r. oraz nagrody resortowej I stopnia w 1973 r.a także Nagrody Honorowej SARP w 1968 r. Posiadał liczne odznaczenia w tym Order Sztandaru Pracy II kl. oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

[edytuj] Literatura

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Wydawnictwo Interpress s.1432