Felicjan Konstanty Szaniawski

Z Wikipedii

Felicjan Konstanty Szaniawski
Herb
Data wyboru	1720
Urodzony	24 listopada 1668
Zmarł	2 lipca 1732

Felicjan Konstanty Szaniawski herbu Junosza (24 listopada 1668 – 2 lipca 1732 w Lipowcu) – biskup włocławski od 1705, przeniesiony do Krakowa 3 lipca 1720.

Studiował na Akademii Krakowskiej, gdzie w 1698 r. uzyskał stopień doktora obojga praw. Zwolennik króla Augusta II i panowania Sasów w Polsce. Pod wpływem biskupa Szaniawskiego August II odwołał swoją abdykację w 1709.

W trosce o poziom wykształcenia duchowieństwa założył i uposażył w 1726 r. seminarium w Kielcach, oraz w Krakowie na Stradomiu w 1732 r. powierzając jego prowadzenie Misjonarzom. Rozbudował seminarium zamkowe. W zamku biskupów krakowskich w Lipowcu urządził dom poprawczy dla księży. Dla ubogich studentów w Łukowie ufundował Collegium Szaniavianum. Był współfundatorem kościoła pijarów.

Staraniem biskupa w latach 1724-1728 odnowiono zniszczony i spalony przez Szwedów w 1702 r. Zamek Królewski na Wawelu. W 1720 r. ogłosił list pasterski, który następnie pełnił rolę podręcznika pastoralnego. W 1725 r. ogłosił edykt przeciw innowiercom oraz Idea vitae sacerdotalis czyli podręcznik ascezy dla kleru.

Biskup pochowany został w katedrze wawelskiej w kaplicy Bodzentyńskiej, gdzie jeszcze za jego życia stanął pomnik nagrobny z czarnego marmuru autorstwa Kacpra Bażanki.