Kaplica bpa Jana Konarskiego na Wawelu

Z Wikipedii

lokalizacja na planie Katedry Wawelskiej

Kaplica bpa Konarskiego, zw. także Szaniawskiego, pw. Niepokalanego poczęcia NP Marii – jedna z 19 kaplic wchodzących w skład katedry wawelskiej. Znajduje się przy południowym ramieniu ambitu, pomiędzy kaplicami Zygmuntowską oraz Św. Jana Chrzciciela (Zadzika).

[edytuj] Dzieje

Pierwsza kaplica w tym miejscu powstała z fundacji biskupa Bodzantę Powstała w 1351 r. w stylu gotyckim na planie kwadratu. W latach 1520-1521, przebudowano kaplicę na miejsce pochówku Jana Konarskiego - biskupa, znanego humanisty (zm. 1525). Z inicjatywy biskupa Felicjana Konstantego Szaniawskiego, kaplicę zbarokizowano. (lata przebudowy 1722-1728). Pracami kierował prawdopodobnie Kacper Bażanka.

[edytuj] Wyposażenie

Wnętrze kaplicy zdobi wystrój renesansowy i przede wszystkim póżnobarokowy z ostatniej przebudowy w XVIII w. Z tego czasu pochodzi okazały nagrobek Szaniawskiego (zm. 1732) oraz marmurowy ołtarz, w którym umieszczono później obraz Św. Joachima z 1834 r., pędzla Rafała Hadziewicza. Do kaplicy prowadzi późnobarokowy portal wykonany z czarnego i różowego marmuru. Z wcześniejszych zabytków zachował się przylegający do ściany południowej renesansowy nagrobek Jana Konarskiego. W posadzce brązowa jest wmurowana płyta pamiątkowa dedykowana kardynałowi Janowi Puzynie (zm. 1911).

Kaplicę niegdyś zdobił ołtarz w formie tryptyku, fundowany przez Konarskiego. W części środkowej dzieła znajduje się obraz przedstawiający Zaśnięcie Marii Panny. Dzieło wykonał Michał Lancz z Kitzingen. Obecnie dzieło znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.

[edytuj] Bibliografia

• Kazimierz Kuczman, Wzgórze Wawelskie: Przewodnik; [Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Ministerstwo Kultury i Sztuki, Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków], Kraków 1988, wyd. drugie.