Stanisław Szembek

Z Wikipedii

Stanisław Szembek
Herb
Dewiza	brak
Data wyboru	1706 r.
Urodzony	1650 r.
Zmarł	1721 r.

Stanisław II Szembek łac. Stanislaus in Słupów Szembek, („von Slupow-Szembek“) herbu Szembek (ur. 1650 w Morawicy k./Krakowa – zm. 3 sierpnia 1721 w Skierniwicach) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1706, biskup kujawski od 1700, kaznodzieja.

Był synem Franciszka Szembeka (burgrabiego (1655), kasztelana krakowskiego (1685), kasztelana kamienieckiego (1688) i starosty bieckiego zmarłego w 1693 r.) i Zofii Pieniążek.

W latach 1690-1700 biskup pomocniczy diecezji krakowskiej. W czasie bezkrólewia po śmierci Jana III Sobieskiego (1696) wraz z innymi członkami swej rodziny poparł kandydaturę elektora saskiego, Augusta II, który obdarzył go w zamian wieloma beneficjami kościelnymi. Od roku 1700 był biskupem kujawskim, a od 1706 prymasem. Po abdykacji Sasa w 1706 r., faktycznie przejął ster rządów w Rzeczypospolitej. W 1707 zwołał walne rady do Lwowa i Lublina, gdzie pod naciskiem cara Piotra I ogłosił bezkrólewie. W 1709 witał powracającego na tron Augusta II. Później przeszedł do opozycji wobec dworu Wettynów.

Pozbawiony talentu politycznego, miał charakter miękki i niezdecydowany, odznaczył się wydatniej gorliwością duszpasterską i uczynkami pobożności oraz miłosierdzia, a także działalnością fundacyjną.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.