Fiński Kościół Prawosławny
Z Wikipedii
Fiński Prawosławny Kościół Autonomiczny - jeden z najmłodszych Kościołów prawosławnych.
[edytuj] Historia
- 1775 - Karelia wraz z Nowogrodem wchodzi w skład metropolii petersburskiej. Po kolejnej wojnie rosyjsko-szwedzkiej w latach 1808 - 1809 cała Finlandia zostaje włączona do Imperium rosyjskiego. W 1811, po zjednoczeniu Karelii z resztą Finlandii, w Finlandii mieszkało około 30 tysięcy prawosławnych. Prawosławnymi parafiami zarządza metropolita petersburski poprzez Wyborgski Urząd Duchowy.
- 1892 - utworzenie samodzielnej diecezji z siedzibą w Wyborgu, której ordynariusz nosi tytuł "arcybiskupa fińskiego i wyborgskiego". Pierwszym jej biskupem zostaje rektor Petersburskiej Akademii Teologicznej Antoni (Wadkowski).
- 1917 - Finlandia uzyskuje niepodległość. 11 lutego 1921 decyzją patriarchy Tichona Kościół Fiński otrzymuje autonomię.
- 1923 - Finowie zwracają się do patriarchy konstantynopolitańskiego z prośbą o nadanie autokefalii. Decyzją patriarchy Meletiosa 6 czerwca 1923 Kościół fiński otrzymał tylko autonomię. Siedzibą arcybiskupstwa obrano Sortavalę. Pierwszym arcybiskupem został biskup Serafin
- 1925 - na zwierzchnika Kościoła zostaje wyznaczony wikariusz diecezji karelskiej German (Aav) z tytułem "arcybiskup Karelii i całej Finlandii".
- 1957 - Kościół Rosyjski reguluje niektóre spory kanoniczne pomiędzy Finami a Rosjanami. Ustalono między innymi, że Monastyr Nowy Walaam pod względem administracyjnym i kanonicznym będzie podporządkowany Kościołowi Fińskiemu. Uznano również autonomię Kościoła w ramach Patriarchatu Ekumenicznego.
[edytuj] Struktura Cerkwi
Obecnie Kościół Fiński jest podzielony na trzy diecezje: Karelii, Helsinki i Oulu. Zwierzchnikiem Kościoła jest Arcybiskup Karelii i całej Finlandii - Leon (Kotisivu). Jurysdykcyjnie Kościół podlega Patriarchatowi Konstantynopola.
Fiński Kościół Prawosławny jest Kościołem państwowym. Państwo posiada pewne wpływy na jego sprawy administracyjne. Prezydent Finlandii mianuje biskupów. Państwo płaci pensje biskupom i księżom, pokrywa koszty utrzymania szkół duchownych, finansuje działalność Rady Kościoła, pracę oświatową w parafiach i nauczanie religii w publicznych szkołach średnich