Finwal

Z Wikipedii

Finwal
Finwal wyrzucony na plażę – ilustracja z początków XX wieku
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	walenie
Podrząd	fiszbinowce
Rodzina	fałdowce
Rodzaj	Balaenoptera
Gatunek	finwal
Nazwa systematyczna
Balaenoptera physalus
(Linnaeus, 1758)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: zagrożony
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Finwal (Balaenoptera physalus) – ssak łożyskowy z rodziny fałdowców, rzędu waleni, występujący we wszystkich oceanach. Drugie, co do wielkości, zwierzę na naszej planecie (po płetwalu błękitnym). Płetwy długie, spiczaste. Brzuch biały, grzbiet szary i czarny. Cechą charakterystyczną jest niesymetryczne ubarwienie: warga żuchwy po lewej stronie jest ciemnoszara, warga po prawej stronie jest biała. Fiszbin biały. Fontanna podwójna, wysokości ok. 5 m. Głowa stanowi prawie 1/4 długości ciała. Żyje samotnie, w parach lub małych stadach (6-8 osobników). W lecie finwale migrują na wody polarne (żerowiska), w zimie wracają na wody cieplejsze – tam samice wydają na świat jedno młode.

Długość: do 21 (samice) i 26 m (samce).

Masa ciała: ok. 50 ton (nawet 100 ton).

Ubarwienie: szarobiałe, niesymetryczne.

Pożywienie: zooplankton (kryl), małe ryby.

Dojrzałość płciowa: 3-4 lat.

Rozród: ciąża trwa około 12 miesięcy; noworodek ma ok. 5-7 m długości. Samica przestaje karmić cielę, gdy osiąga ono długość ok. 12 m.

Występowanie: wody otwarte zimnych mórz i oceanów, z dala od brzegu. Niekiedy finwale wpływają na wody Bałtyku. W sierpniu 2007 roku zaobserwowano finwala w Zatoce Gdańskiej. Poprzednio takie wydarzenie miało miejsce w 1930 roku.