Franciszek Górski (generał)

Z Wikipedii

Franciszek Górski, herbu Boża Wola (ur. 1783 w Karniewie, zm. 1838 w Warszawie), polski wojskowy, generał brygady wojska Królestwa Kongresowego.

Był synem Jana (podstolego winnickiego) i Katarzyny z Białobłockich. Uzyskał wykształcenie w domu rodzinnym, w młodości zajmował się opieką nad dobrami ziemskimi. W 1806 wstąpił ochotniczo do wojska - batalionu strzelców leśnych departamentu płockiego. Później służył kolejno w 5. pułku piechoty (dowodzonym przez M. Radziwiłła), dowodził garnizonami w Kaliszu i Ostrowie Wielkopolskim, batalionem 19. pułku piechoty (Konstantego Tyzenhausa). Uczestniczył w potyczkach i bitwach kampanii napoleońskich, m.in. pod Grzybowem (18 kwietnia 1809) i obronie Modlina (1813, po czym trafił do niewoli rosyjskiej). Był odznaczony Legią Honorową i krzyżem Orderu Virtuti Militari.

Służył następnie w armii Królestwa Kongresowego. Był (dwukrotnie) dowódcą 5 pułku piechoty liniowej w Radomiu (1818, 1820-1830). W 1821 awansowany na pułkownika. W 1830, prawdopodobnie ze względu na stan zdrowia, otrzymał dymisję ze służby, wraz z awansem na stopień generała brygady i prawem noszenia munduru; nie brał udziału w wojnie wywołanej powstaniem listopadowym. Ostatnie lata życia spędził w majątku Wola Pękoszewska. Został pochowany w kościele św. Jana w Warszawie.

Był żonaty z Teodorą z Krępskich. Miał synów Konstantego (1827-1901, ziemianina, konserwatywnego działacza politycznego), Ludwika (1818-1908, agronoma, działacza społecznego), Jana i Stanisława oraz córkę Zofię (zamężną za Michałem Mycielskim). Wnukami Franciszka Górskiego byli m.in. Ludwik Górski (1867-1931, kierownik Komisji Wojskowej w rządzie Jana Kucharzewskiego), Konstanty Górski (1862-1909, historyk i krytyk sztuki) oraz Ludwik Mycielski (1852-1926, wielkopolski działacz polityczny).

[edytuj] Bibliografia

• Jan Pachoński, Franciszek Górski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VIII, 1960