Franciszek szczeciński

Z Wikipedii

Franciszek (I) (ur. 24 marca 1577 w Bardzie, zm. 27 listopada 1620 w Szczecinie) – od 1592 koadiutor biskupstwa kamieńskiego, a w latach 1602-1618 biskup kamieński, od 1606 starosta bytowski. Książę szczeciński od 1618, syn Bogusława XIII z dynastii Gryfitów.

Był czwartym dzieckiem, a zarazem drugim synem ówczesnego księcia na Bardzie i Nowopolu (Neuencamp), Bogusława XIII i jego pierwszej żony Klary, księżniczki brunszwickiej. Imię otrzymał po ojcu matki – księciu brunszwickim Franciszku. Od najmłodszych lat przewidziany był na stanowisko biskupa kamieńskiego. Najpierw w 1592 został koadiutorem biskupstwa, a po rezygnacji na jego rzecz 20 czerwca 1602 poprzedniego biskupa, stryja Kazimierza VII został 15 września tegoż roku wybrany na jego następcę. W wyniku układów z braćmi po śmierci ojca, Bogusława XIII oprócz biskupstwa objął też w zarząd starostwo bytowskie. Śmierć najstarszego brata – Filipa II, księcia szczecińskiego w 1618 spowodowała objęcie tego urzędu przez Franciszka. Książę przekazał swojemu najmłodszemu bratu – Ulrykowi stolec biskupi oraz władztwo szczecineckie.

Jeszcze będąc biskupem kamieńskim Franciszek rozpoczął w 1609 starania o rękę Zofii, elektorówny saskiej. Do ślubu doszło w lipcu 1610 w Dreźnie, wymiany obrączek – 26 sierpnia tamże, natomiast uroczysty wjazd nowo poślubionej małżonki do Bytowa miał miejsce 13 października 1610. Małżeństwo to było bezdzietne, a Franciszek zmarł 27 listopada 1620 w Szczecinie. Jego prochy spoczęły 17 stycznia 1621 w kościele zamkowym pod wezwaniem św. Ottona. Księstwo szczecińskie po jego śmierci odziedziczył młodszy brat - Bogusław XIV.

[edytuj] Bibliografia

• Rymar E., Rodowód książąt pomorskich, t. II, Szczecin 1995, ISBN 83-902780-0-6.