Franco Tancredi

Z Wikipedii

Franco Tancredi (ur. 10 stycznia 1955 w Giulianovej), były piłkarz włoski grający na pozycji bramkarza. W czasie kariery piłkarskiej mierzył 176 cm wzrostu, ważył 72 kg.

[edytuj] Kariera klubowa

Tancredi wychował się w klubie Giulianova Calcio pochodzącym z jego rodzinnego miasta. W latach 1972-1974 występował w Serie C, ale wówczas ściągnięto go do AC Milan. Jednak na skutek przegrania rywalizacji z Enriciem Albertosim był tylko rezerwowym nie zdołał zadebiutować w ligowym meczu. W 1976 roku odszedł do Rimini Calcio FC, gdzie stał się czołowym bramkarzem Serie B i pobyt w drugiej lidze trwał tylko rok.

Latem 1977 Tancredi przeszedł do AS Roma. Do zespołu ściągnął go szwedzki szkoleniowiec Nils Liedholm. W pierwszej lidze zadebiutował jednak dopiero w sezonie 1978/1979 pierwotnie będąc rezerwowym dla Paola Contiego. Fakt ten miał miejsce 28 stycznia 1979, a Roma pokonała 2:0 zespół Hellas Werona. W sezonie 1979/1980 trenerem znów został Liedholm, ale Tancredi grał już w większej liczbie meczów, a rywalizację z Contim wygrał głównie dzięki finałowi Pucharu Włoch, w którym Roma zwyciężyła Torino Calcio po serii rzutów karnych. W sezonie 1980/1981 był już pierwszym bramkarzem "giallo-rossich". Został wicemistrzem kraju, wystąpił w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów i po raz drugi z rzędu zdobył krajowy puchar. W 1982 roku zajął 3. miejsce w lidze, ale rok później był jednym z głównych autorów pierwszego od 1942 roku mistrzostwa Włoch. W sezonie 1983/1984 Tancredi osiągnął kolejne sukcesy. Po raz drugi został wicemistrzem kraju, po raz trzeci zdobywcą Coppa Italia oraz dotarł z Romą do finału Pucharu Mistrzów. Wystąpił w finale z Liverpoolem (1:1), ale nie zapobiegł porażce w rzutach karnych nie broniąc żadnego strzału rywali. W 1986 roku z drużyną prowadzoną przez Svena-Görana Erikssona zdobył kolejny w karierze krajowy puchar oraz wicemistrzostwo Włoch. W 1987 roku został trafiony przez kibiców Milanu petardą, stracił przytomność, ale przeżył. W kolejnych latach nie osiągał już sukcesów, a w sezonie 1989/1990 przegrał rywalizację z młodszym o 7 lat Giovannim Cervone. Po sezonie odszedł do Torino Calcio, gdzie nie miał miejsca w składzie i ostatecznie latem 1991 zakończył piłkarską karierę w wieku 36 lat.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1972/73	Giulianova Calcio	Włochy	Serie C	?	?
1973/74	Giulianova Calcio	Włochy	Serie C	?	?
1974/75	AC Milan	Włochy	Serie A	0	0
1975/76	AC Milan	Włochy	Serie A	0	0
1976/77	Rimini Calcio FC	Włochy	Serie B	28	0
1977/78	AS Roma	Włochy	Serie A	0	0
1978/79	AS Roma	Włochy	Serie A	1	0
1979/80	AS Roma	Włochy	Serie A	18	0
1980/81	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1981/82	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1982/83	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1983/84	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1984/85	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1985/86	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1986/87	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1987/88	AS Roma	Włochy	Serie A	30	0
1988/89	AS Roma	Włochy	Serie A	22	0
1989/90	AS Roma	Włochy	Serie A	7	0
1990/91	Torino Calcio	Włochy	Serie A	6	0
			Łącznie w Serie A	294	0

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Włoch Tancredi zadebiutował 26 września 1984 roku w w wygranym 1:0 towarzyskim meczu ze Szwecją, rozegranym na San Siro w Mediolanie. W tym samym roku był członkiem kadry włoskiej na Olimpiadzie w Los Angeles, z którą zajął 4. miejsce. W 1986 roku selekcjoner Enzo Bearzot powołał go na Mistrzostwa Świata w Meksyku. Tancredi cały turniej przesiedział na ławce rezerwowych, a pierwszym bramkarzem był wówczas Giovanni Galli. W kadrze Włoch rozegrał łącznie 12 meczów.

[edytuj] Po zakończeniu kariery

Po skończeniu kariery Tancredi został trenerem bramkarzy w Romie do 2004 roku. Wtedy wraz z Fabio Capello przeniósł się Juventusu Turyn, a w sezonie 2006/2007 wraz z tym szkoleniowcem pracował w Realu Madryt.