František Chvalkovský

Z Wikipedii

František Chvalkovský (ur. 30 lipca 1885 w Jílové u Prahy, zm. 25 lutego 1945 w Berlinie), czechosłowacki polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych II Republiki.

Studiował prawo na uczelniach w Pradze, Berlinie i Londynie. Po studiach szefował działowi prawnemu krakowskiej filii "Živnostenské banky" (banku drobnej wytwórczości).

U progu niepodległej Czechosłowacji związał się z dyplomacją - był m.in. ambasadorem młodego państwa w Waszyngtonie i Tokio. W 1927 roku wyznaczony przez prezydenta na ambasadora w Berlinie, po 1932 roku reprezentował kraj we Włoszech.

Od 1925 do 1927 roku sprawował mandat posła do Zgromadzenia z listy czeskich agrarystów.

W wyniku napiętej sytuacji związanej z kryzysem sudeckim w październiku 1938 roku odwołany z Rzymu i mianowany ministrem spraw zagranicznych pomonachijskiej Czechosłowacji. 2 listopada 1938 roku wziął udział w tzw. arbitrażu wiedeńskim, który zadecydował o włączeniu do Węgier południowej Słowacji. Parę miesięcy później, 14 marca 1939 roku wraz z prezydentem Hachą ugiął się w Berlinie przed żądaniami niemieckimi wobec Czechosłowacji, podpisując zgodę na okupację Czech i Moraw przez III Rzeszę.

W okresie Protektoratu był jego przedstawicielem w Berlinie, gdzie w lutym 1945 roku zginął w wyniku nalotów alianckich.

[edytuj] Bibliografia

• Roszkowski W., Kofman J. (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-084-4