Fryderyk Wilhelm I Pruski

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Fryderyk Wilhelm I (ur. 14 sierpnia 1688 w Berlinie, zm. 31 maja 1740 w Poczdamie), od 1713 roku król w Prusach, twórca militarnej potęgi Prus.

Fryderyk Wilhelm był jedynym synem Fryderyka I Hohenzollerna i Zofii Charlotty Hanowerskiej.

Ożenił się z Zofia Dorotą Hanowerską i był ojcem 14 dzieci w tym m.in.:

• Wilheminy Pruskiej, margrabiny Bayreuth,
• Fryderyka II Wielkiego,
• Augusta Wilhelma,
• Augusta Ferdynanda,
• Zofii Doroty,
• Anny Amalii,
• Filipy Charlotty.

Podporządkował państwo potrzebom armii, zorganizował system powszechnej służby wojskowej (oparty na zasadzie kantonalnej, czym zapewnił armii stały dopływ wyszkolonych rekrutów, choć werbunek zagraniczny nadal stanowił istotny procent wojska), wprowadził zwyczaj noszenia munduru na co dzień, co przetrwało w armii pruskiej i innych armiach do późnych lat XIX wieku, był twórcą żelaznej dyscypliny wojskowej oraz musztry, dzięki której ludzi zamieniono niemal w automaty, wprowadził koszarowe zwyczaje na dworze i w administracji. Prowadził politykę unikania konfliktów międzynarodowych (właściwie jedyną wojną, jaką prowadził, była wojna ze Szwecją, będąca epizodem wojny północnej, w wyniku której przyłączył Pomorze Szczecińskie). Nazywany "królem-sierżantem" lub "królem-kapralem", ponieważ doprowadził Prusy do potęgi militarnej (za jego panowania armia pruska liczyła 83 tys. ludzi). Był człowiekiem oschłym i cynicznym, ale też prawdomównym lojalnym wobec zasad. Na oczach swojego syna, przyszłego króla Fryderyka II, stracił jego przyjaciela, który pomagał młodemu Fryderykowi uciec z kraju. Był też ostatnim władcą pruskim, który wyznawał lojalność wobec cesarza i Rzeszy Niemieckiej. W polityce zagranicznej nie odniósł większych sukcesów, ale też nie odniósł większych porażek. Mimo marsowych min i nieustannego treningu swoich ulubionych żołnierzy był przeciwnikiem wojen niesprawiedliwych i opowiadał się za pokojem (głównie ze strachu przed sąsiadami Prus).

Za jego panowania w 1732 roku podpisany został traktat Loewenwolda (po przystąpieniu doń Prus zwany traktatem trzech czarnych orłów), mający na celu utrzymanie beznadziejnej sytuacji wewnętrznej i gospodarczej Polski. Był przeciwnikiem wprowadzenia przez pozostałych sygnatariuszy traktatu na tron Rzeczypospolitej Augusta III.

Nazywany był też "ojcem pruskiego stanu urzędniczego" lub nawet "ojcem pruskiej biurokracji". Dewiza jego rządów brzmiała obedieren nicht raisonnieren (słuchać, a nie rezonować). Był gorliwym protestantem, niezwykle pracowitym, człowiekiem o raczej niskich horyzontach intelektualnych, choć pełnym sprzeczności (był miłośnikiem Haendla, a w wolnych chwilach malował). Mimo iż był tyranem dla rodziny i dla poddanych, zorganizował nowoczesny i dobrze funkcjonujący aparat państwowy. Do jego ulubionych zajęć - prócz pełnienia obowiązków króla - należało palenie fajki i kolekcjonowanie wysokich i postawnych żołnierzy w swojej gwardii przybocznej.