Geograf Bawarski

Z Wikipedii

Geograf Bawarski - nota Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii spisana około roku 845 w Ratyzbonie dla Ludwika Niemca, zachowana w księdze z XII w. Zawiera informacje o plemionach zachodniosłowiańskich żyjących na wschód od Łaby i na północ od Dunaju, określając ilość grodów każdego z plemion.

Dokument - obok Dagome Iudex, kronik Widukinda i Thietmara oraz Dokumentu praskiego - jest ważnym źródłem informacji o wczesnej historii Słowian zachodnich.

Spis treści 1 Spis plemion i grodów wg analizy Henryka Łowmiańskiego 2 Linki zewnętrzne 3 Zobacz też 4 Polecana literatura

[edytuj] Spis plemion i grodów wg analizy Henryka Łowmiańskiego

Część 1: Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii. (1) Isti sunt qui propinquiores resident finibus Danaorum (Dänen), quos vocant Nortabtrezi (Obodriten), ubi regio, in qua sunt civitates LIII per duces suos partite. (2) Uuilci (Wilzen), in qua civitates XCV et regiones IIII. (3) Linaa (Linonen) est populus, qui habet civitates VII. (4-6) Prope illis resident, quos vocant Bethenici et Smeldingon et Morizani, qui habent civitates XI. (7) Iuxta illos sunt, qui vocantur Hehfeldi (Heveller), qui habent civitates VIII. (8) Iuxta illos est regio, que vocatur Surbi (Sorben), in qua regione plures sunt, que habent civitates L. (9) Iuxta illos sunt quos vocant Talaminzi (Daleminzier), qui habent civitates XIII. (10) Beheimare (Böhmen), in qua sunt civitates XV. (11) Marharii (Mährer) habent civitates XL. (12) Uulgarii regio est inmensa et populus multus habens civitates V, eo quod mutitudo magna ex eis sit et non sit eis opus civitates habere. (13) Est populus quem vocant Merehanos, ipsi habent civitates XXX. Iste sunt regiones, que terminant in finibus nostris.

• Część 2 : Isti sunt, qui iuxta istorum fines resident.

(14) Osterabtrezi, in qua civitates plus quam C sunt. (15) Miloxi, in qua civitates LXVII. (16) Phesnuzi habent civitates LXX. (17) Thadesi plus quam CC urbes habent. (18) Glopeani, in qua civitates CCCC aut eo amplius. (19) Zuireani habent civitates CCCXXV. (20) Busani habent civitates CCXXXI. (21) Sittici regio inmensa populis et urbibus munitissimis. (22) Stadici, in qua civitates DXVI populousque infinitus. (23) Sebbirozi habent civitates XC. (24) Unlizi populus multus civitates CCCCXVIII. (25) Neriuani habent civitates LXXVIII. (26) Attorozi habent civitates CXLVIII, populus ferocissimus. (27) Eptaradici habent civitates CCLXIII. (28) Uuilerozi habent civitates CLXXX. (29) Zabrozi habent civitates CCXII. (30) Znetalici habent civitates LXXIIII. (31) Aturezani habent civitates CIIII. (32) Chozirozi habent civitates CCL. (33) Lendizi habent civitates XCVIII. (34) Thafnezi habent civitates CCLVII. (35) Zeriuani, quod tantum est regnum, ut ex eo cuncte genetes Sclauorum exorte sint et originem, sicut affirmant, ducant. (36) Prissani civitates LXX. (37) Uelunzani civitates LXX. (38) Bruzi plus est undique quam de Enisa ad Rhenum (39) Uuizunbeire (40) Caziri civitates C. (41) Ruzzi. (42) Forsderen. (43) Liudi. (44) Fresiti. (45) Serauici. (46) Lucolane. (47) Ungare. (48) Uuislane. (49) Sleenzane civitates XV. (50) Lunsizi (Lusitzi) civitates XXX. (51) Dadosesani civitates XX. (52) Milzane (Milzener) civitates XXX. (53) Besunzane (Besunzane) civitates II. (54) Uerizane civitates X. (55) Fraganeo civitates XL. (56) Lupiglaa civitates XXX. (57) Opolini civitates XX. (58) Golensizi civitates V.

Nowe spojrzenie na identyfikację plemion wymienianych przez Geografa przedstawia praca Jerzego Nalepy z 2003 r. (O nowszym ujęciu problematyki plemion słowiańskich u "Geografa Bawarskiego". Uwagi krytyczne, Slavia Occidentalis, T. 60 (2003), s. 9-63).

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Lokalizacja plemion - mapka ( w języku rosyjskim)

[edytuj] Zobacz też

• plemiona polskie
• Słowianie zachodni

[edytuj] Polecana literatura

• Henryk Łowmiański, O pochodzeniu Geografa bawarskiego, Roczniki Historyczne, R. 20, 1955, s. 9-58; reed: w: Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 1986, s. 104-150, ISSN 0554-8217
• Henryk Łowmiański, O identyfikacji nazw Geografa bawarskiego, Studia Źródłoznawcze, t. III: 1958, s. 1-22; reed: w: Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 1986, s. 151-181, ISSN 0554-8217
• Jerzy Nalepa, O nowszym ujęciu problematyki plemion słowiańskich u "Geografa Bawarskiego". Uwagi krytyczne, Slavia Occidentalis, T. 60 (2003), s. 9-63.

• Le comte du Buat, Histoire ancienne des peuples de l'Europe, T. 11. Paris 1772
• J. Potocki, Fragments historiques et geographiques sur la Scythie, Sarmatie, et les Slaves, Brunsvic 1796
• Joachim Lelewel, Winulska Sławiańszczyzna z Geografa bawarskiego, Tygodnik Wileński, nr 47, z dn. 8 października 1816, s. 333, i w następnych numerach 48-50
• Joachim Lelewel, Geographe du Moyen Age III, Bruxelles 1852, s. 21-45
• V. von Keltsch, Der bairische Geograph, Alpreussische Monatsschr., 23 (1886), s. 507 n.
• A. Králiček, Der s.g. bairische Geograph und Mahren, Zeitschr d. Vereins f. die Geschichte Mahrens u. Schlesiens II (1898), s. 216-235, 340-360
• S. Zakrzewski, Opis grodów i terytoriów z północnej strony Dunaju czyli tzw. Geograf bawarski, Lwów 1917
• E. Kucharski, Polska w zapisce karolińskiej zwanej niewłaściwie "Geografem bawarskim", [w:] Pamiętnik IV powszechnego Zjazdu historyków polskich, t. I, Lwów 1925, sekcja II, s. 111;
• E. Kucharski, Zapiska karolińska zwana niewłaściwie "Geografem bawarskim", Sprawozdania Tow. Nauk. we Lwowie, t. V (1925), s. 81-86
• W. Fritze, Die Datierung des Geographus Bavarus, Zschr f. Slavische Philologie, 21, Heft 2 (1952), s. 326-242
• Gerhard Billig, Zur Rekonstruktion der ältesten slawischen Burgbezirke im obersächsisch-meißnischen Raum auf der Grundlage des Bayerischen Geographen, Neues Archiv für sächsische Geschichte 66 (1995), s. 27-67