Georg Thiele

Z Wikipedii

Z2 Georg Thiele
Historia
Położenie stępki	25 października 1934
Wodowanie	18 sierpnia 1935
Oddanie do służby	27 lutego 1937
Wycofanie ze służby	13 kwietnia 1940
Status okrętu	zatopiony
Stocznia	Deutsche Werke, Kilonia
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 2232 t pełna: 3156 t
Długość	119 m
Szerokość	11,3 m
Zanurzenie	4,3 m
Napęd	napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 70 000 KM, 6 kotłów parowych Wagnera (ciśnienie pary 70 atm), 2 śruby
Prędkość	38 węzłów
Zasięg	1900 mil morskich przy prędkości 19 w
Załoga	325
Uzbrojenie	5 dział 127 mm SK C/34 w pojedynczych stanowiskach, 4 działka przeciwlotnicze 37 mm LC/30, 6 działek przeciwlotniczych 20 mm, 8 wyrzutni torpedowych 533 mm, 18 bomb głębinowych; patrz w tekscie.

Z2 Georg Thiele - niemiecki niszczyciel typu 1934 (Leberecht Maass) z okresu przedwojennego i II wojny światowej.

Spis treści 1 Budowa 2 Służba 3 Dane techniczne: 4 Bibliografia 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Budowa

Zamówiony 7 lipca 1934, położenie stępki - 25 października 1934, wodowanie - 18 sierpnia 1935, wejście do służby - 27 lutego 1937. Zbudowany w stoczni Deutsche Werke w Kilonii (numer stoczniowy K243). W systemie oznaczeń niemieckich niszczycieli miał przydzielony numer Z2 (rzadko używany oficjalnie), przed wojną nosił numer burtowy 13.

Nazwę nadano mu na cześć niemieckiego komandora ppor. Georga Thiele, dowódcy 7. Półflotylli Torpedowców, który zginął 17 października 1914 na niszczycielu S119, zatopionym przez brytyjski krążownik "Undaunted".

[edytuj] Służba

19 sierpnia 1938 uczestniczył w rewii floty przed Hitlerem i węgierskim regentem Horthym. W kwietniu-maju 1939 pływał na wody Hiszpanii i Maroka. W maju 1939 wziął udział w okupacji Kłajpedy.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej i podczas kampanii wrześniowej patrolował polskie wybrzeże, bez epizodów bojowych. Następnie działał na Morzu Północnym i w Cieśninach Duńskich. Od stycznia do kwietnia 1940 w remoncie.

Wziął udział w inwazji na Norwegię (operacji Weserübung), w grupie zajmującej Narwik 9 kwietnia 1940, przewożąc tam strzelców górskich. Odegrał kluczową rolę po stronie niemieckiej, wraz z niszczycielem "Bernd von Arnim", w pierwszej bitwie morskiej pod Narwikiem 10 kwietnia 1940, w której wziął główny udział w zniszczeniu brytyjskich niszczycieli HMS "Hardy" i "Hunter", ostrzeliwując je i uszkadzając "Huntera" torpedą. Uszkodził też HMS "Hotspur". Sam trafiony 7 pociskami, odniósł średnie uszkodzenia (zniszczony kocioł i dziobowe działo, zmniejszona prędkość, 13 zabitych). Podczas drugiej bitwy pod Narwikiem 13 kwietnia 1940, uszkodził poważnie torpedą niszczyciel brytyjski HMS "Eskimo". Następnie uszkodzony artylerią brytyjskich niszczycieli HMS "Forester", "Hero" i "Bedouin", wyrzucił się na brzeg w fiordzie Rombaken, po czym jego kadłub przełamał się na dwie części (14 zabitych, 28 rannych). Jego wrak wciąż spoczywa tam, częściowo wystając z wody.

Historia konstrukcji i opis okrętu - w opisie niszczycieli Typu 1934.

Dowódcy:

• kmdr por (Fregattenkapitän) Hans Hartmann - 27 lutego 1937 - 7 sierpnia 1938
• kmdr por von Pufendorf - 8 sierpnia 1938 - 27 października 1938
• kmdr ppor (Korvettenkapitän) Max-Eckart Wolff - 30 października 1938 - 13 kwietnia 1940

[edytuj] Dane techniczne:

• wyporność:
  • standardowa: 2232 t
  • pełna: 3156 t
• wymiary:
  • długość: 119 m
  • szerokość: 11,3 m
  • zanurzenie: 4,3 m
• napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 70 000 KM, 6 kotłów parowych Wagnera (ciśnienie pary 70 atm), 2 śruby
• prędkość maksymalna: 38 w.
• zasięg: 1900 mil morskich przy prędkości 19 w.
• zapas paliwa: 770 t. mazutu
• załoga: 325

Uzbrojenie i wyposażenie:

• 5 dział 127 mm SK C/34 w pojedynczych stanowiskach, osłoniętych maskami (5xI).
  • długość lufy L/45 (45 kalibrów), donośność maksymalna 17.400 m, kąt podniesienia +30°, masa pocisku 28 kg, zapas amunicji - 120 na działo (rzeczywisty kaliber 128 mm).
• 4 działka przeciwlotnicze 37 mm LC/30 podwójnie sprzężone (2xII)
• 6 działek przeciwlotniczych 20 mm (6xI)
• 8 wyrzutni torpedowych 533 mm (2xIV), 12-16 torped
• 18 bomb głębinowych (zrzutnia bg)
• możliwość zabrania 60 min morskich

• szumonamiernik GHG
• system kierowania ogniem artylerii głównej: dwa 4-metrowe dalmierze stereoskopowe (na nadbudówce dziobowej i śródokręciu), centrala artyleryjska C34/Z

[edytuj] Bibliografia

• S.W. Patjanin (С.В.Патянин): "Esmincy tipa Leberecht Maass" ("Эсминцы типа «Леберехт Маасс»"), seria Morskaja Kollekcja 5/2004

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i opis walk (ang., norw.)
• Zdjęcia wraku