Erich Koellner

Z Wikipedii

Z13 Erich Koellner
Historia
Położenie stępki	12 października 1935
Wodowanie	18 marca 1937
Oddanie do służby	28 sierpnia 1939
Status okrętu	zatopiony 13 kwietnia 1940
Stocznia	Germaniawerft, Kilonia
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 2270 t pełna: 3190 t
Długość	121 m
Szerokość	11,3 m
Zanurzenie	4,3 m
Napęd	2 turbiny parowe o mocy łącznej 70 000 KM, 6 kotłów parowych Bensona, 2 śruby
Prędkość	38 węzłów
Zasięg	1530 mil morskich przy 19 w
Załoga	325
Uzbrojenie	5 x 127 mm (5xI), 4 x 37 mm plot (2xII), 6 x 20 mm plot (6xI), 8 wt 533 mm (2xIV), 18 bg, miny - szczegóły poniżej

Z13 Erich Koellner - niemiecki niszczyciel typu 1934A (Leberecht Maass) z okresu II wojny światowej, zatopiony w 1940 pod Narwikiem.

Spis treści 1 Budowa 2 Służba 3 Dane techniczne: 4 Bibliografia 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Budowa

Zamówiony 10 listopada 1934, położenie stępki - 12 października 1935, wodowanie - 18 marca 1937, wejście do służby - 28 sierpnia 1939. Zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii (numer stoczniowy G539). Budowa przedłużyła się na skutek obciążenia stoczni i do służby wszedł tuż przed wojną, jako ostatni z niszczycieli typu 34/34A. W systemie oznaczeń niemieckich niszczycieli miał przydzielony numer Z13 (rzadko używany w oficjalnych dokumentach), przed wojną nosił numer burtowy 83.

Nazwę nadano mu na cześć niemieckiego kapitana marynarki Ericha Koellnera, dowódcy 8. Flotylli Trałowców, poległym 20 kwietnia 1918 na trałowcu M-64, który zatonął na minie prowadząc akcję ratowniczą koło Terschelling.

[edytuj] Służba

Po wybuchu II wojny światowej, "Erich Koellner" kończył szkolenie bojowe załogi na Bałtyku, następnie działał na Morzu Północnym i w Cieśninach Duńskich. W nocy 10/11 stycznia i 9/10 lutego 1940 uczestniczył w operacjach stawiania ofensywnych zagród minowych na wodach brytyjskich, pod Cromer i w rejonie Haisborough Sand (wraz z niszczycielami "Bruno Heinemann" i "Wolfgang Zenker"). 22 lutego 1940 wziął udział w nieudanym wypadzie niemieckich niszczycieli przeciw brytyjskiemu rybołówstwu (operacja Wikinger - zakończona stratą "Leberecht Maass" i "Max Schultz").

"Erich Koellner" wziął udział w inwazji na Norwegię (operacji Weserübung), w grupie zajmującej Narwik 9 kwietnia 1940, przewożąc tam strzelców górskich. W pierwszej bitwie morskiej pod Narwikiem z brytyjskimi niszczycielami 10 kwietnia 1940, wziął udział w zniszczeniu HMS "Hardy" i "Hunter". 11 kwietnia 1940 poważnie uszkodził dno na skałach podwodnych w Ballangenfjordzie (m.in. zalaniu uległy dwie kotłownie) i mógł rozwijać jedynie niewielką prędkość. Podczas drugiej bitwy pod Narwikiem 13 kwietnia 1940, jako pierwszy nawiązał walkę z brytyjskim zespołem. Oczekiwał w zasadzce przy brzegu Ofotfjordu koło Djupvik, lecz został wykryty przez wodnosamolot zwiadowczy Swordfish i w ciągu kilku minut otrzymał trafienie torpedą w dziób i kilka trafień pociskami niszczycieli HMS "Bedouin", "Punjabi" i "Eskimo", a następnie, już po rozkazie opuszczenia okrętu, trafienie salwą pancernika "Warspite", na skutek czego zatonął. Podczas walki wystrzelił dwie niecelne torpedy. Straty wyniosły 31 zabitych i 39 rannych, ocalała załoga została wzięta do norweskiej niewoli.

Historia konstrukcji i opis okrętu - w opisie niszczycieli Typu 1934.

Dowódcy:

• kmdr por (Fregatenkapitän) Alfred Schulze-Hinrichs: 28 sierpnia 1939 - 13 kwietnia 1940

[edytuj] Dane techniczne:

• wyporność:
  • standardowa: 2270 t
  • pełna: 3190 t
• wymiary:
  • długość: 121 m
  • szerokość: 11,3 m
  • zanurzenie: 4,3 m
• napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 70 000 KM, 6 kotłów parowych Bensona (ciśnienie pary 110 atm), 2 śruby
• prędkość maksymalna: 38 w.
• zasięg: 1530 mil morskich przy prędkości 19 w.
• zapas paliwa: 670 t. mazutu
• załoga: 325

Uzbrojenie i wyposażenie:

• 5 dział 127 mm SK C/34 w pojedynczych stanowiskach, osłoniętych maskami (5xI)
  • długość lufy L/45 (45 kalibrów), donośność maksymalna 17.400 m, kąt podniesienia +30°, masa pocisku 28 kg, zapas amunicji - 120 na działo (rzeczywisty kaliber 128 mm).
• 4 działka przeciwlotnicze 37 mm LC/30 podwójnie sprzężone (2xII)
• 6 działek przeciwlotniczych 20 mm (6xI)
• 8 wyrzutni torpedowych 533 mm (2xIV), 12-16 torped
• 18 bomb głębinowych (zrzutnia bg)
• możliwość stawiania 60 min morskich

• szumonamiernik GHG
• system kierowania ogniem artylerii głównej: dwa 4-metrowe dalmierze stereoskopowe (na nadbudówce dziobowej i śródokręciu), centrala artyleryjska C34/Z

[edytuj] Bibliografia

• S.W. Patjanin (С.В.Патянин): "Esmincy tipa Leberecht Maass" ("Эсминцы типа «Леберехт Маасс»"), seria Morskaja Kollekcja 5/2004

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i opis walk (ang.)