Ginette Neveu
Z Wikipedii
Ginette Neveu (ur. 11 sierpnia 1919 w Paryżu, zm. 27 listopada 1949) — francuska skrzypaczka.
Ginette Neveu urodziła się w rodzinie o muzycznych tradycjach. Jej matka była siostrzenicą kompozytora Charlesa-Marie Widora (1844 — 1937), a brat pianistą. Jako cudowne dziecko pobierała lekcje skrzypiec u matki, a mając 7 lat zadebiutowała w roku 1926 grając w Paryżu z Colonne Orchestra. Rodzice zdecydowali wysłać ją na stydia do Line Talluel, a następnie do Paryskiego Konserwatorium do Julesa Boucherit. Pracując pod kierunkiem George'a Enescu, Nadii Boulanger i Carla Flescha zakończyła studia.
W wieku 15 lat wzięła udział i zwyciężyła w I Międzynarodowym Konkursie im. H. Wieniawskiego w Warszawie (1935), wyprzedzając Dawida Ojstracha, który zajął drugie mniejsce. Ten sukces przyniósł jej dwuletni kontrakt koncertowy po największych salach koncertowych Niemiec, Polski, ZSRR, USA i Kanady.
Jej karierę przerwał na krótko wybuch II wojny światowej, jednak już w roku 1945 w Londynie. Odbyła dwa długie turnee po powojennej Europie wraz z akompaniującym jej bratem Jean-Paulem, zagrała koncerty na Międzynarodowym Wiosennym Festiwalu Muzycznym w Pradze. Grała w Australii i odbyła tournee po Ameryce Północnej. Powróciła także na scenę koncertową Stanów Zjednoczonych. Jej grę charakteryzowała energia, siła i moc oraz nieskazitelna intonacja, jest uznawana za jedną z nawybitniejszych wiolinistek, pomimo że jej kariera zakończyła się w bardzo młodym wieku.
Ostatni koncert dała 20 listopada 1949 roku, tydzień później, 29 listopada, ona i jej brat zginęli na pokładzie samolotu Air France, który rozbił się o górę podczas nieudanego lądowania na Azorach.
Mówi się, że jej ciało zostało znalezione ze skrzypcami Stradivariego, zaciśniętymi w ramionach.
