Giovanni Battista Savelli

Z Wikipedii

Giovanni Battista Savelli (ur. 1422 - zm. 18 września 1498) - włoski kardynał.

Pochodził z rzymskiego rodu arystokratycznego, z którego wywodzili się papieże Honoriusz III i Honoriusz IV. Niewiele wiadomo o jego młodości. Przeznaczony do stanu duchownego, został protonotariuszem apostolskim. Gubernator Bolonii 1468-1470 i Perugii (do 1474). W maju lub czerwcu 1471 papież Paweł II mianował go (wraz z trzema innymi duchownymi) kardynałem in pectore, ponieważ jednak nominacja ta została ujawniona dopiero po śmierci papieża, nie został wówczas przyjęty do kolegium kardynalskiego. Legat papieski w Perugii 1471-80. Papież Sykstus IV na konsystorzu 15 maja 1480 mianował go kardynałem-diakonem i wysłał z misją dyplomatyczną do Republiki Genui. Po powrocie z Genui ponownie został legatem w Perugii (1481-1482). W 1483 w związku konfliktem papiestwa z królem Neapolu Ferdynandem został oskarżony o zdradę i uwięziony wraz z kardynałem Giovanni Colonna. Spędził w więzieniu w zamku św. Anioła ponad 11 miesięcy, zanim na konsystorzu 15 listopada został uniewinniony. Uczestniczył w konklawe 1484. Wybrany wówczas papież Innocenty VIII mianował go legatem w Bolonii. Uczestniczył w konklawe 1492, na którym poparł kandydaturę Rodrigo Borgia. Borgia, już jako papież Aleksander VI, odwdzięczył mu się nominacją na administratora diecezji Majorka (31 sierpnia 1492, zrezygnował 27 marca 1493), legata w Spoleto (31 sierpnia 1492, potwierdzona 15 stycznia 1495) oraz archiprezbitera Bazyliki Santa Maria Maggiore (od września 1492). Był bliskim współpracownikiem Aleksandra VI w okresie jego zmagań z królem Francji Karolem VIII. Zmarł w swoich posiadłościach rodowych w Castel Gandolfo. [1]