Goździk okazały
Z Wikipedii
| goździk okazały | |||||||||||||||||||||||||||||
 (opis) |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | nasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | okrytonasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | Rosopsida | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | goździkowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | goździkowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | goździk | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | goździk okazały | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Dianthus speciosus Rchb. | |||||||||||||||||||||||||||||
| Synonimy | |||||||||||||||||||||||||||||
| Dianthus superbus L. subsp. alpestris | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Goździk okazały (Dianthus speciosus) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny goździkowatych. W Polsce występuje głównie w górach – w Sudetach i Karpatach. Roślina bardzo rzadka.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Wzniesiona, prosta i rozgałęziająca się. Ma wysokość 30-40 cm i pokryta jest woskiem.
- Liście
- Ulistnienie naprzeciwległe. Liście pokryte woskiem, równowąskolancetowate, całobrzegie, ostro zakończone, bez przylistków, o szerokości 3-5 mm, jednonerwowe.
- Kwiaty
- W liczbie przeważnie kilku wyrastają na szczytach rozgałęzionej łodygi. Kielich sztywny, długości 25-30 mm i szerokości 3-5 mm, o działkach zrośniętych w rurkę, zwykle brudnopurpurowy. Pokryty jest woskiem i otoczony kilkoma łuskami podkwiatowymi o długości 10-17 mm. 5 głęboko postrzępionych płatków korony o długości 22-40 mm i jajowatym środku. Mają różowy kolor, z wyjątkiem dolnej części, która od wewnętrznej strony jest ciemnożółta i posiada charakterystyczne brązowofiołkowe włoski. Słupek z dwoma szyjkami. Kwiaty wonne, przedprątne, kwitną od lipca do września, zapylane przeważnie przez motyle.
- Owoc
- Torebka otwierająca się 4-ząbkami. Nasiona miseczkowate.
- Biotop, wymagania
- Szczeliny skalne wypełnione glebą, murawy wśród skał, wysokogórskie hale, piętro kosówki, ziołorośla. Hemikryptofit. Roślina wysokogórska. Najniższa wysokość na której go znaleziono to 825 m n.p.m. W Tatrach osiąga pionową granicę swojego zasięgu na Czerwonych Wierchach (Krzesanica 2050 m n.p.m.). Rośnie zarówno na granicie, jak i wapieniu. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Calamagrostion Ass. Festucetum carpaticae.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski[1] w grupie gatunków rzadkich (kategoria zagrożenia: R).
[edytuj] Zastosowanie
Uprawiany jako roślina ozdobna, zwykle na kwiat cięty, lub w ogrodach skalnych.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-05286-4.
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
