Gowarczów
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°16'42" N 20°26'17" E
Gowarczów | |||
|
|||
Województwo | świętokrzyskie | ||
Powiat | konecki | ||
Gmina | Gowarczów | ||
Położenie | 51° 16' 42'' N 20° 26' 17'' E |
||
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
1400 |
||
Strefa numeracyjna (do 2005) |
48 | ||
Kod pocztowy | 26-225 | ||
Tablice rejestracyjne | TKN | ||
Położenie na mapie Polski
|
Gowarczów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Gowarczów. Prawa miejskie w latach 1430-1869.
Miejscowość jest siedzibą gminy Gowarczów.
W Gowarczowie też znajduje się publiczne gimnazjum im. Jana Pawła II oraz szkoła podstawowa.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W połowie XIV w. miejscowa parafia obejmowała obszar 103 km². Około 1350 r. miała 432 mieszkańców. W 1430 r. na prośbę właściciela Gowarczowa Krystyna Magary król Władysław Jagiełło nadal osadzie prawa miejskie. W 1577 r. Gowarczów miał 7 łanów. W 1662 r. miasto miało 374 mieszkańców w 43 domach.
W późniejszym okresie Gowarczów należał do rodzin Bnińskich oraz Jabłonowskich, którzy rozwijali tu działalność przemysłową. W 1762 r. powstała dymarka, a później szabelnia. W pierwszej połowie XIX w. działał tu wielki piec oraz 3 fryszerki. Stopniowy upadek zakładów pociągnął za sobą schyłek miasta. W 1869 r. Gowarczów utracił prawa miejskie.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
[edytuj] Zabytki
- Kościół pw. św. Piotra i Pawła z XV wieku. Pierwotnie gotycki, został rozbudowany ok. 1640 przez chorążego krakowskiego Aleksandra Korycińskiego i jego żonę Zofię ze Zborowskich. Świątynia uległa zniszczeniu w czasie pożaru w 1767. Fundatorem odbudowy był Józef Jabłonowski. W latach 1902-1904 z inicjatywy ks. Antoniego Czarkowskiego kościół ponownie rozbudowano. Nawa kościoła w dwuprzęsłowej części wschodniej zachowała swój pierwotny kształt – część zachodnia z dwu wieżową fasadą pochodzi z początku XX wieku. Krótkie, prostokątne prezbiterium jest w zrębie gotyckie. Zakrystia i dwie kwadratowe kaplice boczne pochodzą z 1640. Pod kaplicami znajdują się sklepione krypty grobowe. Z tego względu kaplice mają posadzki na nieco wyższym poziomie niż nawa. Sklepienia kaplic, prezbiterium i zakrystii są kolebkowo-krzyżowe. Przedsionek i skarbczyk posiadają sklepienie kolebkowe. Nawa ma nowe sklepienie pochodzące z czasu ostatniej rozbudowy. W wyposażeniu wnętrza dominują elementy z okresu wczesnego baroku.
- Kościół pw. św. Rocha z 1908. Jest to budowla jednonawowa z prezbiterium nieco niższym od nawy. Front świątyni obramowany jest przez dwie wieżyczki. Kościółek posiada sklepienie korkowo-krzyżowe. Na ołtarzu wykonanym z cegły i gipsu umieszczony jest późnorenesansowy obraz św. Rocha.
[edytuj] Bibliografia
- Miasta polskie w Tysiącleciu, przewodn. kom. red. Stanisław Pazyra, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław - Warszawa - Kraków, 1965-1967
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi