Haubica górska 3,7 calowa

Z Wikipedii

QF 3.7 inch mountain howitzer
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Rodzaj	haubica górska
Historia
Produkcja seryjna	1915 - ?
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	94 mm
Donośność	4100 do 5500 (w zależności od amunicji)
Prędkość pocz. pocisku	od 243 do 297 m/s
Długość	1,19 m
Masa	842 kg
Kąt ostrzału	od -5° do +40° (w pionie) +40° (w poziomie)

Haubica górska 3,7 cala – haubica kalibru 94 mm używana przez wojska brytyjskie oraz państw Wspólnoty Narodów w okresie I i II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Armia indyjska wyraziła zainteresowanie nowoczesną haubicą górską już w 1906, ale z powodu trudności finansowych jej produkcję rozpoczęto dopiero w roku 1915. Nowa broń weszła do służby w 1917 i od razu została użyta w konfliktach w Mezopotamii i w Afryce Wschodniej. Znajdowała się na wyposażeniu "Mountain Artillery Regiments" (Górskich oddziałów artyleryjskich) Royal Artillery i brytyjskich oddziałów armii indyjskiej.

W czasie II wojny światowej służyła na froncie afrykańskim, włoskim i w Birmie. Przez pewien czas lżejsza wersja tej haubicy była także na wyposażeniu brytyjskich jednostek powietrznodesantowych.

[edytuj] Opis konstrukcji

Haubicę zaprojektowano tak, aby można ją było łatwo rozłożyć na osiem części, które można było transportować na mułach. Największą częścią był zamek wraz z komorą nabojową armaty, ważący 112 kg. Dobrze wyszkolona załoga potrafiła rozjuczyć muły i złożyć haubicę w dwie minuty, rozkładanie zajmowało około trzech minut. Pierwsze modele haubicy miały koła drewniane i mogły być ciągnięte przez dwa konie, późniejsze modele wyposażano w koła z oponami i mogły być holowane przez lekkie pojazdy takie jak Bren Carrier czy Jeep.

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

• masa: 842 kg
• długość: 1,19 m
• masa naboju: 9 kg
• amunicja: burząca, dymna, oświetlające i kumulacyjna
• prędkość wylotowa pocisku – od 243 do 297 m/s
• zasięg maksymalny: 4100 do 5500 (w zależności od amunicji)