Heihachiro Togo

Z Wikipedii

Admirał Togo Heihachiro

Heihachirō Tōgō, 東郷 平八郎 (Tōgō Heihachirō) (ur. 22 grudnia 1847, zm. 30 maja 1934), japoński admirał floty, hrabia, jeden z głównych autorów zwycięstwa w wojnie rosyjsko-japońskiej. Nazywany był "Nelsonem wschodu".

[edytuj] Młodość

Togo urodził się 22 grudnia 1847 r. w Kachiyacho (jednym z dystryktów miasta Kagoshima, w prowincji Satsuma). Jego ojciec był samurajem, służącym rodzinie Shimazu, miał trzech braci.

Kachiyacho było regionem, w którym dorastało wiele wpływowych osobistości epoki Meiji, takich jak m.in. Saigo Takamori czy Okubo Toshimichi. Ich wpływy były ugruntowane ze względu na mocną pozycję rodziny Shimazu, która odgrywała dużą rolę polityczną i wojskową w walce przeciwko Bakufu i o przywrócenie władzy cesarza.

[edytuj] Rodzina Tokugawa (1863-1869)

Oficerowie okrętu Kasuga, w sierpniu 1869. Oficer trzeciej klasy – Togo ubrany na biało (górny rząd z prawej)

Togo po raz pierwszy wojenne doświadczenie zdobywał w wieku 17 lat podczas ostrzału Kagoshimy przez marynarkę brytyjską (były to działania odwetowe za zamordowanie Charlesa Lennoxa Richardsona w tzw. incydencie Namamugi i za odmowę zapłaty odszkodowania przez daimyo prowincji Satsuma).

W następnym roku w Satsumie utworzono marynarkę, do której Togo i jego dwaj bracia postanowili się zaciągnąć. W styczniu 1868 r. w czasie tzw. wojny Boshin (w której po przeciwnych stronach stały siły procesarskie i wojska shoguna Tokugawa Yoshinobu) Togo został zaokrętowany na wojenny parowiec bocznokołowy o nazwie Kasuga, który wziął udział w bitwie pod Awa niedaleko Osaki, przeciwko flocie Bakufu – było to pierwsze starcie nowoczesnych flot parowych w historii Japonii.

Wraz z rozprzestrzenieniem się konfliktu na północną część kraju Togo jako oficer trzeciej klasy na Kasudze walczył w ostatnich bitwach z pozostałościami sił Bakufu (bitwy pod Miyako i pod Hakodate w 1869 r.)

[edytuj] Studia w Wielkiej Brytanii (1871-1878)

Togo studiował w szkole morskiej w Anglii jako kadet w latach od 1871-78 razem z 16 innymi towarzyszami. Togo odwiedził wówczas Londyn – w tym czasie największe i najgęściej zaludnione miasto na świecie. Wszyscy Japończycy zostali wtedy rozdzieleni i przydzieleni do angielskich rodzin, tak aby nabrać angielskich manier i nauczyć się języka. Togo został wysłany do Plymouth. Następnie odbywał szkolenie na statku HMS Worchester (1872 r.).

Nauka zakończyła się sukcesem - Togo ukończył ją z drugim najlepszym wynikiem w swojej klasie. W 1875 r. wybrał się w podróż dookoła świata na statku szkoleniowym Hampshire (dotarł m.in. do Melbourne). Później studiował w Cambridge (ale nie na uniwersytecie), a następnie w przygotowawczej szkole morskiej w Portsmouth i w Greenwich. Nadzorował także wówczas budowę japońskiego pancernika Fuso w stoczni braci Samuda.

Ostatecznie wrócił do kraju 22 maja 1878 r. na nowo zbudowanej dla cesarskiej floty korwecie Hiei.

[edytuj] Wojna francusko-chińska (1884-1885)

Po powrocie pełnił m.in. obowiązki dowódcy okrętu Daini Tebo oraz Amagi. W czasie wojny francusko-chińskiej Togo na pokładzie Amagiego obserwował akcje floty francuskiej dowodzonej przez admirała Courbeta.

Admirał Togo i jego żona Tetsu, w 1913 r.

Był także świadkiem walk Chińczyków z Francuzami na Tajwanie.

[edytuj] Wojna japońsko-chińska (1894-1895)

W 1894 r. na początku wojny japońsko-chińskiej Togo jako kapitan okrętu Naniwa zatopił brytyjski transportowiec Kowshing, który pozostawał w służbie marynarki chińskiej. Akcja ta spowodowała konflikt dyplomatyczny pomiędzy Japonią a Wielką Brytanią, który został jednak załagodzony (statek przewoził kontrabandę – transporty chińskich żołnierzy do Korei, dlatego też jego zniszczenie było zgodne z prawem międzynarodowym).

Po zakończeniu wojny kariera oficerska Togo nie była już tak błyskotliwa. Na początku pełnił funkcję dziekana szkoły morskiej, a później dowódcy floty.

[edytuj] Wojna rosyjsko-japońska (1904-1905)

W 1903 r. minister marynarki – Yamamoto Gonnohyoe mianował Togo głównodowodzącym połączonych sił floty cesarskiej. Nominacja ta zdziwiła wielu, łącznie z cesarzem, który chciał znać przyczyny jego mianowania. Yamamoto miał podobno powiedzieć, że "Togo jest człowiekiem obdarzonym wielkim szczęściem".

W czasie wojny Togo pokonał rosyjską flotę w Port Artur (1904 r.) i zniszczył flotę bałtycką podczas bitwy pod Cuszimą w 1905 r., co wprawiło w zadziwienie całą międzynarodową opinię, która nie dawała większych szans małej Japonii w starciu z europejskim Goliatem. Ta przełomowa bitwa przyczyniła się w dużym stopniu do pokonania Rosji na Dalekim Wschodzie, była także iskrą zapalną dla Rewolucja 1905 roku.

[edytuj] Późniejszy okres

Później Togo był szefem sztabu generalnego floty cesarskiej i otrzymał tytuł hrabiego. Został także członkiem Najwyższej Rady Wojskowej. W 1913 r. Togo otrzymał tytuł admirała floty.

Od 1914 do 1924 r. otrzymał zadanie nauczania młodego księcia Hirohito, późniejszego cesarza. W 1940 r., niedługo po jego śmierci wybudowano poświęconą mu kaplicę w Tokio.

[edytuj] Kariera wojskowa:

• 1878, 3 lipca - porucznik marynarki (Chūi)
• 1878, 27 grudnia - kapitan marynarki (Taii)
• 1879, 27 grudnia - komandor podporucznik (Shōsa)
• 1885, 20 czerwca - komandor porucznik (Chusa)
• 1886, 10 lipca - komandor (Taisa)
• 1895, 16 lutego - kontradmirał (Shosho)
• 1898, 14 maja - wiceadmirał (Chujo)
• 1904, 6 czerwca - admirał (Taisho)
• 1913, 21 kwietnia - admirał floty (Gensui) (tytuł)

[edytuj] Źródła

• Imperial Japanese Navy (kariera wojskowa)