Henri Poincaré

Z Wikipedii

Henri Poincaré

Jules Henri Poincaré (ur. 29 kwietnia 1854 w Cité Ducale niedaleko Nancy, Francja, zm. 17 lipca 1912 w Paryżu) (IPA: [pwɛ̃kaˈʀe]), francuski matematyk, fizyk, astronom i filozof nauki.

Został profesorem Uniwersytetu w Paryżu w 1881 roku. Od 1886 profesor fizyki matematycznej na Sorbonie. Od 1887 członek francuskiej Akademii Nauk i 22 innych akademii nauk oraz doktor honorowy 8 uniwersytetów. Z zawodu był inżynierem górnictwa.

[edytuj] Osiągnięcia

Był prekursorem teorii względności, aczkolwiek do końca życia nie zdawał sobie z tego sprawy. Swoje badania zaczął od studiowania praw Izaak Newtona, stwierdzając, że są one wyjątkiem od innych przyjętych zasad. Obliczenia którymi się zajmował nigdy nie zostały ukończone, a teorię względności upowszechnił Albert Einstein. Zajmował się niemal wszystkimi ówcześnie znanymi dziedzinami matematyki, w wielu osiągając znaczące wyniki, m.in. w równaniach różniczkowych, jest również współtwórcą współczesnej topologii kombinatorycznej. Jako pierwszy opublikował pracę z topologii kombinatorycznej.

Autor wielu prac z fizyki matematycznej, termodynamiki, elektromagnetyzmu, teorii potencjału, analizy matematycznej, zajmował się również mechaniką nieba.

[edytuj] Prace

Prace jego z fizyki dotyczyły między innymi zagadnienia równowagi obracającego się ciała płynnego (1885), a także zagadnienia trzech ciał (1889). Prace z dziedziny astronomii: Methodes nouvelles de la mecanique celeste (1892-1899), Lecons de la mecanique celeste (1905-1910), Lecons sur les hypotheses cosmogoniques (1911).

Wydał szereg dzieł, m.in.: „Rachunek prawdopodobieństwa”, „Eéthodes nouvelles de mécanique céleste” (1892—1899, 3 t.), „Science et HypothLse” (1902), „La Valeur de la science” (1905). W przekładzie polskim wyszły: „Nauka i Hipoteza” (1908), „Wartość nauki” (1908), „Nauka i Metoda” (1911).

Poglądy Poincarégo z zakresu filozofii nauki cechuje konwencjonalizm (którego był twórcą) wyrażający się przede wszystkim w ujęciu języka nauki jako zespołu umownych znaków, których zadaniem jest interpretacja danych doświadczenia (empiryzm).

[edytuj] Hipoteza Poincarégo

Znany jako autor hipotezy Poincarégo, problemu sformułowanego w roku 1904. Rozwiązanie problemu ukończono w roku 2002, do 2006 trwało porządkowanie związanych z nim prac. Głównym autorem dowodu jest matematyk rosyjski, Grigorij Perelman. Sformułował też tzw. lemat Poincarégo.