Henryk Kaczorowski
Z Wikipedii
| Henryk Kaczorowski | |
|---|---|
| Urodzony | 10 lipca 1888 Bierzwienna |
| Zmarł | 1942 okolice Linzu |
| Kościół / wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Beatyfikowany | 13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II |
| Wspomnienie obchodzone dnia | 12 czerwca |
| Atrybuty | |
 Portal Święci |
|
Henryk Kaczorowski (ur. 10 lipca 1888 w Bierzwiennej, zm. 1942) - polski duchowny katolicki, rektor Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku[1], błogosławiony Kościoła katolickiego.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Był synem Andrzeja i Julii z Wapińskich. Kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku i Akademii Duchownej w Petersburgu, zdobywając wykształcenie filozoficzno-teologiczne.
Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1914 roku.
Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie za rozprawę o roli uczuć w życiu człowieka, według doktryny św. Tomasza z Akwinu uzyskał doktorat z teologii (1922).
W czasie wojny był przez pewien okres proboszczem sanktuarium maryjnego w Licheniu, a po zakończeniu studiów objął funkcję dyrektora liceum we Włocławku i zaczął wykładać teologię moralną w tamtejszym seminarium. W latach 1925-1928 pełnił obowiązki redaktora naczelnego Ateneum Kapłańskiego[2], a w 1930 roku został wyniesiony do godności kanonika kapituły katedralnej. Stan zdrowia przerwał prowadzenie włocławskiej uczelni której był rektorem w okresie od 1928 do 1939.
W uznaniu jego zasług dla diecezji uhonorowany został godnością prałata papieskiego (1939).
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez gestapo 7 listopada 1939 i 3 kwietnia 1941 przewieziony do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau i zarejestrowany jako numer 24547.
Ostatnimi zanotowanymi jego słowami jest pożegnanie:
My się nie łudzimy; my wiemy, co nas czeka. „Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego”. Przyjmujemy z rąk Bożych to, co nas czeka. Módlcie się, abyśmy wytrwali, a my również będziemy modlić się za was - tam - i wskazał ręką ku niebu[3].
Zagazowany w okolicach Linzu[4].
[edytuj] Znaczenie
Był recenzentem i autorem wielu artykułów o tematyce teologiczno-moralnej, ascetycznej, społecznej. Brał udział w wielu międzynarodowych sympozjach naukowych z których publikował relacje.
Owocem pracy ks. rektora Henryka Kaczorowskiego jest fakt, że z grona jego wychowanków wywodzi się pięciu Sług Bożych: ks. Edward Grzymała, ks. Józef Kurzawa, ks. Leon Nowakowski, al. Tadeusz Dulny, al. Bronisław Kostkowski.
Przez całe życie rozmodlony, umarł w opinii świętości.
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Flavio Peloso (6/08/2002) L'Osservatore Romano, 13.9.1998
- ↑ Ateneum Kapłańskie
- ↑ Ostatnie słowa
- ↑ Sympozjum o Błogosławionym Ks. Henryku Kaczorowskim
[edytuj] Zobacz też
- Polscy święci i błogosławieni
- Beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
- Modlitwy do świętych
- Kościelne oznaki godności
- Kanonik
[edytuj] Bibliografia
- Tomasz Kaczmarek: Błogosławiony ksiądz Henryk Kaczorowski. Włocławek: Wydaw. Duszpasterstwo Rolników, 2001. ISBN 83-88743-81-3.
