Henryk Karol Korab-Bobkowski

Z Wikipedii

Henryk Karol Korab-Bobkowski (ur. 19 maja 1879 w Krakowie, zmarł 25 lipca 1945 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego, major piechoty C.K. Armii Austriackiej.

W 1898 ukończył Szkołę Kadetów w Krakowie Łobzowie. Od 1900 zawodowy oficer armii austriackiej piechoty. Po ukończeniu w 1906 Wyższej Szkoły Wojennej w Wiedniu służył w sztabach kolejnych szczebli dowodzenia i jako wykładowca w szkolnioctwie wojskowym (m.in. Aklademii Terezjańskiej w Wiener-Neustadt i Szkole Oficerskiiej w Traiskirchen). W I wojnie światowej dowódca kompanii na froncie rosyjskim, gdzie został ciężko ranny podczas bitwy pod Wolą Paworową. Po rekonwelescecji w administracji okupacyjnej jako Zastępca komendanta powiatowego w Tomaszowie Lubelskim. Od listopada 1918 do lipca 1920 roku służył w Wojsku Polskim (m. in. w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków, w Naczelnym Dowództwie i Ministerstwie Spraw Wojskowych). 1 czerwca 1919 roku otrzymał awans na pułkownika. Między lipcem 1920 i lutym 1921 roku był szefem sztabu 2 Dywizji Piechoty Legionów, a następnie szefem sztabu 2 Armii. Następnie od marca 1923 do października 1924 roku był dowódcą piechoty dywizyjnej w 4 Dywizji Piechoty. Między październikiem 1924 i sierpniem 1926 roku służył w Inspektoracie Armii nr III, a następnie został dowódcą 8 Dywizji Piechoty (do sierpnia 1928, kiedy to przeszedł w stan spoczynku). 1 stycznia 1928 roku otrzymał awans na generała brygady. Osiadł w Krakowie, gdzie zmarł.

Korab-Bobkowski został odznaczony Krzyżem Walecznych 4 razy.