Henryk Koczara

Z Wikipedii

Henryk Koczara (ur. 1921 w Białymstoku, zm. 15 sierpnia 2006 w Warszawie) - polski wojskowy, generał dywizji WP, mgr nauk społecznych, oficer aparatu partyjno-politycznego ludowego WP.

Podczas okupacji pracował jako robotnik. Do ludowego Wojska Polskiego wstąpił w 1944 roku. Absolwent Wojskowej Akademii Politycznej im. F. Dzierżyńskiego. W okresie swej ponad 40-letniej zawodowej służby wojskowej sprawował m.in. następujące funkcje:

• zastępcy ds. politycznych komendanta Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu;
• zastępcy ds. politycznych dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie (dowódcą dywizji był wówczas gen.Wojciech Jaruzelski) ;
• zastępcy ds. politycznych dowódcy 1 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju w Warszawie;
• zastępcy ds. politycznych dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie - na tym stanowisku otrzymał w 1968 awans na generała brygady;
• komendanta Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie (1969-1972);
• zastępcy Szefa Głównego Zarządu Politycznego WP (1972-1980) - na tym stanowisku otrzymał w 1976 awans na generała dywizji;
• I zastępcy Szefa Głównego Zarządu Politycznego WP (1980-1983);
• attaché wojskowego, morskiego i lotniczego Ambasady PRL w Moskwie (1983-1986).

Działacz PPR i PZPR. Na V Zjeżdzie PZPR (1968) wybrany w skład Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. Na VII Zjeździe PZPR (1975) oraz na VIII Zjeździe PZPR (1980) wybrany w skład Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR.

W stanie spoczynku od 1986 roku.

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1982 roku wyróżniony przez Sekretariat KC PZPR medalem "100 lat Polskiego Ruchu Robotniczego".

Zmarł po długoletniej chorobie 15 sierpnia 2006 w Warszawie.