Henryk Wojnarowski

Z Wikipedii

Henryk Wojnarowski - dyrygent, kierownik Chóru Filharmonii Narodowej w Warszawie. Urodzony 16 stycznia 1932 roku. Absolwent wydziału dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (obecnie Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina) w klasie Stanisława Wisłockiego.

W latach 1960-1978 dyrygent i kierownik chóru Teatru Wielkiego w Warszawie. Przygotowywał tamtejszy chór do ok. 80 premier operowych.

W latach 1962-2002 nauczyciel akademicki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (w roku 1979 przemianowanej na Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina). Posiada tytuł profesora.

Od roku 1978 kierownik Chóru Filharmonii Narodowej w Warszawie. Chór ten przygotował do ponad tysiąca koncertów, ma w repertuarze m.in. wszystkie dzieła wokalne i wokalno-instrumentalne Krzysztofa Pendereckiego. Dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych, a także był trzykrotnie zapraszany do udziału w spektaklach operowych w mediolańskim Teatro alla Scala w latach 1985, 1989 i 1990.

Współpracował i współpracuje z takimi dyrygentami jak m.in. Gary Bertini, Sergiu Comissiona, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Lorin Maazel, Jerzy Maksymiuk, Zubin Mehta, Seiji Ozawa, Krzysztof Penderecki, Helmuth Rilling, Witold Rowicki, Jerzy Semkow, Giuseppe Sinopoli, Stanisław Skrowaczewski, Leopold Stokowski, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko.

Czterokrotnie nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best Choral Performance (najlepsze wykonanie chóralne) za następujące nagrania płytowe:

1991 - Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego (pod dyrekcją kompozytora)

2004 - Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego (dyr. Antoni Wit)

2005 - Polskie Requiem Krzysztofa Pendereckiego (dyr. Antoni Wit)

2007 - Siedem bram Jerozolimy Krzysztofa Pendereckiego (dyr. Antoni Wit)

W roku 2005 otrzymał nagrodę im. Jerzego Kurczewskiego - jedyną nagrodę nadawaną zasłużonym twórcom chóralistyki w Polsce.