Jerzy Maksymiuk

Z Wikipedii

Jerzy Maksymiuk (ur. 9 kwietnia 1936 w Grodnie) - polski dyrygent.

Studiował kompozycję pod kierunkiem Piotra Perkowskiego (ukończył w 1962 r.), fortepian u Jerzego Lefelda (ukończył w 1964 r.) oraz dyrygenturę w klasie Bogusława Madeya (ukończył w 1969) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina) w Warszawie.

W latach 1970-72 był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1972 stanął na czele zespołu złożonego z członków Warszawskiej Opery Kameralnej, który, od 1973 znany jako Polska Orkiestra Kameralna, zyskał międzynarodową sławę. W 1984 roku orkiestra zmieniła nazwę na Sinfonia Varsovia - Polska Orkiestra Kameralna. Zespół działa w oparciu o Fundację Sinfonia Varsovia i korzysta ze wsparcia miasta stołecznego Warszawy.

W 1973 Maksymiuk rozpoczął pracę z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. W roku 1977 otrzymał kontrakt płytowy w firmie EMI. W 1979 wystąpił z Polską Orkiestrą Kameralną w Carnegie Hall w Nowym Jorku, w 1981 odbył z nią koncerty w Japonii, Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Niemczech. W latach 1983-93 kierował BBC Scottish Symphony Orchestra w Glasgow. W 1990 debiutował na koncertach BBC Proms w Royal Albert Hall w Londynie. Podjął też współpracę z English National Opera, z którą przygotował premiery "Don Giovanniego" Wolfganga Amadeusa Mozarta (w 1991) i "Zemsta nietoperza" Johanna Straussa (w 1993). "Zemsta nietoperza" pod jego batutą, z zespołem Sinfonia Varsovia, została wystawiona w styczniu 2005 r. w Teatrze Polskim w Warszawie z udziałem najlepszych polskich śpiewaków (m.in. Iwona Hossa, Marta Boberska, Adam Kruszewski, Adam Zdunikowski). Zamknięty koncert zorganizowany przy zaangażowaniu środków Sejmiku Województwa Mazowieckiego zapoczątkował działalność operetki w Warszawie (w kwietniu 2005 r. samorząd wojewódzki utworzył Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka, którego organizatorem jest Włodzimierz Izban, producent "Zemstry nietoperza" pod batutą Maksymiuka).

Jerzy Maksymiuk jest promotorem muzyki współczesnej. Przez wiele lat współtworzył "Warszawską Jesień" jako członek komisji repertuarowej Festiwalu. Od 2006 roku Członek Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest stałym felietonistą miesięcznika Charaktery.

Otrzymał następujące tytuły: w 1990 - doctora honoris causa Strathclyde University w Glasgow i dwukrotnie laureata Gramophone Award: w 1993 - za "The Confession of Isobel Gowdie" Jamesa MacMillana (EMI) oraz w 1995 - za II i III Koncert fortepianowy Nikołaja Medtnera (Hyperion). W 1993 otrzymał honorowy tytuł Conductor Laureate BBC Scottish Symphony Orchestra.

[edytuj] Bibliografia

• M. Ługowska: Moim instrumentem jest orkiestrą (Interview), in: 'Studio 1' (1992), str. 4-6.
• A. Grzejewska: Ten wariat Maksymiuk, Białystok 1994.
• L. Markiewicz, K. Bula, I. Siodmok (Wyd.): Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Telewizji, 1945-1995, Katowice 1995.
• A. Neuer: Maksymiuk Jerzy Jan, in: Enzyklopedia Muzyczna, część biograficzna 6, 2000, str. 43.
• J. Maksymiuk / E. Piasecka: Maksymiuk na maksa, Warszawa 2002.
• M. Malkiewicz: Maksymiuk, Jerzy, in: Die Musik in Geschichte und Gegenwart, Personenteil, Bd. 11, Kassel etc. 2004, Sp. 895-896.