Hermitowska miara spektralna
Z Wikipedii
Hermitowska miara spektralna (albo hermitowski rozkład jedynki) - w analizie funkcjonalnej, dokładniej w analizie spektralnej, przeliczalnie addytywna miara wektorowa, określona na σ-ciele zbiorów borelowskich pewnej przestrzeni topologicznej o wartościach w przestrzeni operatorów liniowych i ciągłych pewnej przestrzeni Hilberta, spełniająca określone warunki. Hermitowskie miary spektralne pojawiają się w sformułowaniu twierdzenia spektralnego.
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech X będzie przestrzenią topologiczną, oznacza σ-ciało zbiorów borelowskich tej przestrzeni oraz L(H) oznacza przestrzeń liniowych i ciągłych operatorów ustalonej przestrzeni Hilberta H.
Funkcję nazywamy hermitowską miarą spektralną w przestrzeni X (albo hermitowskim rozkładem jedynki) wtedy i tylko wtedy, gdy:
- E(B) jest operatorem samosprzężonym dla .
- E(X) = I,
- Funkcja jest przeliczalnie addytywną miarą wektorową.
[edytuj] Własności
Niech będzie hermitowską miarą spektralną w przestrzeni topologicznej X.
- dla .
- Jeżeli są rozłączne, to oraz .
- Dla każdej ograniczonej funkcji borelowskiej operator
- jest liniowy i ciągły, a jeżeli , to także samosprzężony. Ponadto
- oraz dla ograniczonych funkcji borelowskich.
- Jeśli X jest zwartą przestrzenią metryczną oraz E1,E2 są w niej hermitowskimi miarami spektralnymi oraz dla każdych dwóch różnych punktów istnieje funkcja ciągła , że oraz
- , to E1 = E2.
[edytuj] Przykład
Załóżmy, że przestrzeń Hilberta H jest ośrodkowa i nieskończenie wymiarowa. Wtedy istnieje baza ortonormalna tej przestrzeni. Dalej, niech będzie zbiorem zwartym oraz różnowartościowym ciągiem punktów tego zbioru takim, że:
- .
Wówczas operator dany wzorem
jest operatorem samosprzężonym oraz jego widmo σ(Λ) = K. Funkcja dana wzorem
- ,
gdzie oznacza funkcję charakterystyczną, jest hermitowską miarą spektralną oraz
- .
[edytuj] Literatura
- Krzysztof Maurin: Methods of Hilbert Spaces. Warszawa: PWN, 1972.