Historia Ustki po II wojnie światowej
Z Wikipedii
Historia Ustki po II wojnie światowej – obejmuje umowny okres czasu od chwili wejścia do Stolpmünde żołnierzy Armii Czerwonej do dnia bieżącego. Z podstawowej więc zasady istnieje konieczność bieżącego uzupełniania ważnymi zdarzeniami historii Ustki. Czas koryguje ważność owych zdarzeń, trzeba nieważne zdarzenia zatem usuwać z opisu.
[edytuj] Ponowne nadanie praw miejskich
Na prawa miejskie Ustka uzyskała potwierdzenie (Patrz też: rok 1935, Historia Ustki) wtedy, gdy zaraz po wojnie jeszcze nie została ostatecznie zatwierdzona polska nazwa miejscowości, nie zachowała się bowiem ani kaszubska ani tym bardziej polska wcześniejsza jej nazwa.
Nie było żadnych poważnych starć wojska podczas zdobywania Stolpmünde. Wojska Armii Czerwonej wkroczyły tu 8 marca 1945 r. Komunikat wojenny z 9 marca głosił: [...] Wojska II Frontu Białoruskiego (3 Korpus Pancerny Gwardii), rozwijając natarcie, opanowały Słupsk – ważny węzeł komunikacyjny i silny punkt oporu niemieckiego na Pomorzu oraz zajęły Sławno, Darłowo, Ustkę, jak również ponad 200 innych miejscowości [...].[1]
Zgodnie z uchwałami konferencji jałtańskiej Rada Ministrów Rządu Tymczasowego w dniu 14 marca 1945 roku umieściła Ustkę w III okręgu tj. na Pomorzu Zachodnim.
Takie uzyskanie praw (patrz poniżej) miejskich jest dość uproszczone, głównie przez uproszczenie procedury, pamiętać jednak trzeba o tym, że dowódcy wojskowi mają duże uprawnienia co do wydawania również decyzji administracyjnych. [...] Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Ustki utworzona została komendantura wojenna. W mieście nie było Polaków, więc komendant wojenny powołał niemiecką pomocniczą administrację cywilną z niemieckim burmistrzem na czele. W tym czasie, oprócz stałych mieszkańców, w Ustce przebywała ludność ewakuowana z Prus Wschodnich, Litwy i Łotwy. [...] [2]
Do 1947 roku, kiedy ostatecznie określono nazwę miasta Ustkę określono jako Nowy Słupsk, Postomin lub Słupioujście.
