HMS Centurion (1913)
Z Wikipedii
| HMS Centurion | |
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 16 stycznia 1911 |
| Wodowanie | 18 listopada 1911 |
| Oddanie do służby | maj 1913 |
| Wycofanie ze służby | 1924 |
| Status okrętu | 9 czerwca 1944 zatopiony jako cześć falochronu sztucznego portu przy plaży Omaha |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 25 500 ton (25 900) |
| Długość | 182,1 m |
| Szerokość | 27,1 m |
| Zanurzenie | 8,7 m |
| Prędkość | 21 węzłów |
| Załoga | 782 ludzi |
| Uzbrojenie | 10 ×343 mm 12 × 102 mm 4 × 47 mm 3 podwodne wyrzutnie torped × 533 mm |
HMS Centurion - drugi pancernik typu King George V (1911). Został zbudowany w HM Dockyard w Devonport.
Spis treści |
[edytuj] I wojna światowa
"Centurion" został przydzielony do 2 Eskadry Bojowej, której okrętem flagowym był siostrzany HMS "King George V". Okręt wziął udział w bitwie jutlandzkiej jako część głównych sił brytyjskiej Grand Fleet pod dowództwem komandora Michaela Culme-Seymoura. Pancernik płynął na trzeciej pozycji w szyku First Division of the Fleet za HMS "King George V" i HMS "Ajax".
Po okresie służby na Morzu Północnym (gdzie był przez pewien czas dowodzony przez Rogera Keyesa) został w 1918 wysłany na wschodni obszar Morza Śródziemnego wraz z HMS "Superb" by nadzorować kapitulację imperium Ottomańskiego. W 1919 "Centurion" przebywał na Morzu Czarnym w ramach alianckiej interwencji w rosyjską wojnę domową.
[edytuj] Okres międzywojenny i II wojna światowa
Wraz z podpisaniem traktatu waszyngtońskiego "Centurion" został wycofany ze służby i zamieniony na zdalnie kierowany radiowo okręt-cel. W tej roli zastąpił w 1924 HMS "Agamemnon". Pozostawał w tej roli w Portsmouth Harbour do kwietnia 1941. Wtedy dobudowano mu fałszywą nadbudówkę, by przypominał pancernik HMS "Anson" budowany wtedy w HM Dockyard (Portsmouth).
4 kwietnia 1941 Admiralicja zasugerowała, że powinno się przeprowadzić silne bombardowanie Trypolisu przez okręty Floty Śródziemnomorskiej i należy także zablokować port przez użycie okrętu blokadowego (ang. block ship). W roli tej miał zostać zatopiony u wejścia do portu "Centurion". Admirał Andrew Cunningham odrzucił tę ofertę z powodu niskiej prędkości okrętu i dużych sił lotniczych wroga, przez co pomysł upadł.
W czerwcu 1942 okręt uczestniczył w operacji Vigorous na wschodnim obszarze Morza Śródziemnego, w trakcie której udawał jeden z nowszych pancerników brytyjskich. Pomiędzy 1942 i 1944 "Centurion" stacjonował w pobliżu Suezu jako okręt przeciwlotniczy i odstraszający Regia Marina. Włosi sądzili że jego 13,5 calowe działa są prawdziwe (w rzeczywistości były zrobione z drewna) i utrzymywali swoje superdrednoty z dala.
Ostatnim aktem w dziejach służby okrętu było zatopienie go 9 czerwca 1944 jako części falochronu portu przy plaży Omaha w czasie inwazji na Normandię . Podawane są informacje, że Niemcy sądzili, iż stary okręt został zatopiony przez baterie nabrzeżne niemieckiej 352 Dywizji i wielu członków załogi zginęło. Widzieli oni jak 70 członków załogi opuszcza tonący okręt – w rzeczywistości 70 ludzi stanowiło całą załogę.
[edytuj] Zobacz też
- HMS "Centurion" by zobaczyć inne okręty noszące tę samą nazwę.
[edytuj] Źródła
- Peter Hore, The World Encyclopedia of Battleships, ISBN 978-1-84477-471-5
