Hormon antydiuretyczny

Z Wikipedii

Hormon antydiuretyczny (wazopresyna, adiuretyna, ATC: H 01 BA, skróty: AVP od Arginine VasoPressin oraz ADH od Antidiuretic Hormone) EC 1.1.1.1

model cząsteczki

Spis treści

1 Budowa
2 Działanie
3 Regulacja wydzielania
4 Choroby związane z ADH
- 4.1 Niedobór
- 4.2 Nadmiar

[edytuj] Budowa

Wazopresyna jest cyklicznym nonapeptydem o masie cząsteczkowej 1084 Da.

Hormon ten wytwarzany jest przez podwzgórze w postaci preprowazopresynoneurofizyny i wydzielany w ostatecznej postaci przez tylny płat przysadki mózgowej.

[edytuj] Działanie

Powoduje zagęszczanie moczu poprzez resorpcję wody i jonów sodu w kanalikach nerkowych poprzez pobudzanie receptorów V2. Powoduje ekspresję genów kodujących kanał AQ2 (w przeciwieństwie do AQ1 stale obecnego w błonie) dla wody, następnie translację tegoż mRNA oraz wbudowanie tego produktu w błonę bieguna apikalnego komórek sześciennych budujących kanaliki nerkowe.

Oddziałuje również na naczynia krwionośne powodując ich skurcz dzięki obecnym w ścianie naczyń receptorom V1.

[edytuj] Regulacja wydzielania

Wydzielanie wazopresyny jest pobudzane przez wzrost ciśnienia osmotycznego osocza krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego, hipowolemię lub angiotensynę II. Jej zwiększone wydzielanie następuje także podczas snu.

Spadek osmolarności osocza lub hiperwolemia hamują jej wydzielanie.

[edytuj] Choroby związane z ADH

[edytuj] Niedobór

Niedobór hormonu antydiuretycznego lub brak jego działania powoduje moczówkę prostą. Jeśli dotyczy ona zaburzenia wydzielania na poziomie podwzgórza lub przysadki jest to moczówka prosta ośrodkowa. Jeżeli występuje niewrażliwość cewek nerkowych na działanie hormonu antydiuretycznego - jest to moczówka prosta nerkowa.