Hubara arabska
Z Wikipedii
Hubara arabska | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgromada | Neornithes | ||||||||||||||||||||||||||||
Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | żurawiowe | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | dropiowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | hubara arabska | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Chlamydotis macqueenii | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
Hubara (Chlamydotis macqueenii (Gray, 1832)) - duży ptak z rodziny dropiowatych, zamieszkujący Bliski Wschód i Półwysep Arabski oraz Iran, Pakistan i Kazachstan po Mongolię i Chiny. Populacja wędrowna. Zimuje na wybrzeżach Zatoki Perskiej oraz w Iranie i Indiach. Sporadycznie zalatuje do Polski.
Do niedawna uznawana za podgatunek hubary (jako Chlamydotis undulata macqueenii), jednak od 2002 decyzjami europejskich komisji taksonomicznych ma status oddzielnego gatunku.[1]
- Cechy gatunku
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, choć samice są nieco mniejsze. Wierzch ciała brudnożółty, z lekkim poprzecznym rysunkiem. Na głowie mały czub z ciemnych piór o białych końcówkach. Od pokryw usznych wzdłuż szyi aż po pierś ciągną się pasy długich, czarnych lub brązowych piór, które mogą być nastroszone. Spód biały, wole ciemno nakrapiane. Pokrywy podogonowe ciemno pręgowane. Szyja szarawa.
- Nieco mniejsza od hubary, ma też ciemniejsze upierzenie.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 55-75 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 145 cm
waga ok. 1,1-3,2 kg - Biotop
- Stepy, pustynie i półpustynie.
- Gniazdo
- Na ziemi.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w marcu - maju 1 do 5 jaj.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres ok. 24 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo i pierzą się po ok. 35 dniach, a opuszczają samicę jesienią.
- Pożywienie
- Pokarm mieszany - pędy i nasiona roślin, oraz bezkręgowce.
- Ochrona
- Gatunek chroniony.