Ibis grzywiasty

Z Wikipedii

Ibis grzywiasty
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	brodzące
Rodzina	ibisowate
Podrodzina	ibisy
Gatunek	Ibis grzywiasty
Nazwa systematyczna
Geronticus eremita
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: krytycznie zagrożony
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Ibis grzywiasty (Geronticus eremita) – ptak z rodziny ibisowatych, zamieszkujący Maroko i Turcję. Swoją nazwę zawdzięcza czubowi piór z tyłu głowy. Jeszcze w XVII występował w Europie, rozmnażał się w dolinie Dunaju, Austrii i Szwajcarii. Obecnie ptaki te są poważnie zagrożone wyginięciem.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Środowisko 3 Pożywienie 4 Lęgi 5 Status i ochrona 6 Bibliografia 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny 

Naga skóra na głowie, czarne upierzenie. Brak dymorfizmu płciowego.

Rozmiary 

długość ciała 70-80 cm, rozpiętość skrzydeł 1,25-1,35 m.

Waga 

ok. 1-1,2 kg.

[edytuj] Środowisko

Zamieszkuje tereny górzyste, półpustynne i stepowe.

[edytuj] Pożywienie

chrząszcze, mrówki, pająki, pomrowiki, skorki (owady), skorpiony, stonogi, szarańcza

[edytuj] Lęgi

Okres lęgów 

Zwykle rozpoczyna się w marcu lub kwietniu.

Gniazdo 

buduje na półkach skalnych.

Jaja 

2-4

Wysiadywanie 

24-28 dni

Pisklęta 

w wieku 43-47 dni opuszczają gniazdo

[edytuj] Status i ochrona

Gatunek poważnie zagrożony wyginięciem, objęty Europejskim Programem Ochrony Zwierząt (EEP). Do dramatycznego spadku liczebności tych ptaków przyczyniły się polowania oraz chwytanie młodych, w celu umieszczenia ich w ogrodach zoologicznych. Dużo ibisów zginęło również wskutek zatrucia środkami owadobójczymi, stosowanymi w celu walki z szarańczą.

[edytuj] Bibliografia

• Cuisin M, 1989, Tajemnice zwierząt - Zwierzęta rzadkie, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1993.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona Zoo w Opolu