Inhibitory pompy protonowej

Z Wikipedii

Inhibitory pompy protonowej - grupa leków stosowanych w schorzeniach żołądka. Działanie polega na zmniejszaniu produkcji kwasu solnego w żołądku, co jest korzystne w leczeniu np. choroby wrzodowej żołądka.

Z chemicznego punktu widzenia są słabymi zasadami. Stanowią pochodne sulfinylobenzimidazolu.

Należą do pro-leków, są aktywowane dopiero w środowisku kwaśnym pH żołądka.

Spis treści 1 Mechanizm działania 2 Wskazania 3 Leki należące do tej grupy 4 Zobacz też:

[edytuj] Mechanizm działania

Leki z tej grupy hamują enzym (ATPazę zależną od jonu potasowego i wodorowego) obecny w komórkach okładzinowych żołądka, niezbędny do produkcji i uwalniania kwasu solnego. Enzym ten nazywany jest pompą protonową, z uwagi na fakt, że jego rolą jest transport jonów wodorowych H⁺ do światła żołądka. W efekcie zmniejszają wydzielanie kwasu żołądkowego i podwyższają pH w żołądku.

Leki te blokują ATPazę nieodwracalnie. Wznowienie wytwarzania kwasu solnego (HCl) przez zablokowane komórki może nastąpić dopiero po wytworzeniu nowych enzymów. Następuje to po około 24 godzinach, tak więc czas działania leków wynosi około doby.

[edytuj] Wskazania

• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• stany zapalne przełyku spowodowane refluksem żołądkowo-przełykowym

[edytuj] Leki należące do tej grupy

• omeprazol
• pantoprazol
• esomeprazol
• lanzoprazol
• rabeprazol

[edytuj] Zobacz też:

• Antagoniści receptora H2

To jest tylko zalążek artykułu związanego z farmakologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.