Irena Boruta

Z Wikipedii

Irena Boruta (ur. 18 maja 1950 w Zgierzu) – polski prawnik, wykładowca akademicki, wiceminister pracy w rządzie Jerzego Buzka.

Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 80. zdała egzamin sędziowski i radcowski. W 1982 uzyskała na Uniwersytecie Łódzkim stopień doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy Urlop wychowawczy w prawie pracy. Opublikowała kilkadziesiąt prac naukowych. W 1997 również na UŁ obroniła habilitację.

W 1983 została zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katedrze Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na UŁ, w 1995 przeszła do Katedry Prawa Europejskiego. Od 1995 do 1997 pełniła funkcję eksperta "Solidarności" w Międzynarodowej Organizacji Pracy. W latach 1998-2001 zajmowała stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. 22 lipca 2005 objęła stanowisko sędziego Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej.

Jest profesorem Uniwersytetu Łódzkiego oraz Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i kierownikiem Katedry Prawa Pracy na tej uczelni.

[edytuj] Wybrane publikacje

• Komentarz do ustaw o związkach zawodowych, organizacjach pracodawców, zbiorowych sporach pracy (współautor), 1992
• Polskie prawo pracy w okresie transformacji w oświetleniu prawa wspólnotowego, 1997
• Prawo Unii Europejskiej. Prawo materialne i polityki, 2003
• Równość kobiet i mężczyzn w pracy w świetle prawa Wspólnoty Europejskiej. Implikacje dla Polski, 1996
• Strategie zatrudnienia organizacji międzynarodowych UE, 2002
• Urlopy wypoczynkowe po zmianie Kodeksu pracy, 1997

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biogram na stronie rodzinnej
• Wpis w bazie ludzi nauki portalu nauka-polska.pl (OPI)