Isser Be'eri

Z Wikipedii

Isser Be'eri (ur. 1901, zm. 1958) - twórca i pierwszy szef Amanu, izraelskiego wywiadu wojskowego.

W 1948 roku, w chwili powstania izraelskich sił zbrojnych (IDF), w stopniu pułkownika, wcześniej szef rozwiązanej 14 maja 1948 roku (na sześć tygodni przed powstaniem państwa Izrael), komórki wywiadu organizacji zbrojnej Hagany, (Szai). 30 czerwca 1948 roku bezpośrednio po nominacji na dyrektora Amanu, Be'eri oskarżył o zdradę i postawił przed sądem oficera armii izraelskiej kpt. Meira Toubianskiego, którego rozkazał natychmiast rozstrzelać po uzyskaniu wyroku skazującego. Tego samego dnia 30 czerwca 1948 roku, podwładni Be'eriego poddali torturom asystenta arabskiego burmistrza Hajfy. Miarodajne opracowanie dziejów wywiadu izraelskiego - Dana Raviva i Yossi Melmana: Every Spy a Prince 1990, (wyd. polskie - Każdy szpieg to Książę 1993 rok), stwierdza że - Ludzie Be'eriego bili go, polewali wodą, wyrywali mu zęby, przypiekali stopy ogniem i wstrzykiwali narkotyki.

W 1964 roku rząd Izraela podał ten fakt do wiadomości publicznej i wypłacił odszkodowanie.

W kilka tygodni później ludzie Be'eriego uprowadzili i rozstrzelali w trybie doraźnym podwójnego agenta izraelskiego, pracującego rzekomo dla Arabów. Śledztwo wszczęte w tej sprawie przez premiera, a zarazem ministra obrony Dawida Ben Guriona ujawniło opisany wypadek stosowania tortur. W grudniu 1948 roku sąd wojskowy uznał Be'eriego winnym zabójstwa. Został on zdegradowany do stopnia szeregowca, usunięty ze stanowiska szefa wywiadu wojskowego i wykluczony ze służby wojskowej. 19 lipca 1949 roku został aresztowany ponownie i oskarżony o egzekucję Toubańskiego. W listopadzie sąd orzekł jego winę, lecz zważywszy na lojalną służbę dla Izraela, skazał go na symboliczną karę jednego dnia więzienia. Zmarł w 1958 roku.