Józef Bohdan Dziekoński
Z Wikipedii
Józef Bohdan Dziekoński (ur. 7 lutego 1816 w Warszawie - zm. 3 lipca 1855) - polski powieściopisarz z okresu romantyzmu, nowelista, tłumacz, grafik.
.jpg/180px-Józef_Bohdan_Dziekoński_(1816-1855).jpg)
Urodzony w Warszawie, tu też ukończył szkołę średnią, następnie studiował medycynę w Królewcu, Dorpacie oraz w Moskwie, gdzie w 1840 r. nie uzyskał doktoratu. W czasie studiów w Dorpacie wstąpił do Konwentu Polonia. Po powrocie do Warszawy został czołowym przedstawicielem ruchu tzw. Cyganeria warszawska; do kręgu jego przyjaciół należeli: Roman Zmorski, Włodzimierz Wolski, Seweryn Sierpiński, August Wilkoński. W 1843 roku wraz ze Zmorskim wydał noworocznik pt. "Jaskułka". Należał także do organizacji Cech głupców.
W 1846 r. z powodu prześladowań wyemigrował do Niemiec a następnie do Paryża, gdzie zainteresował go towianizm, mesjanizm polski, którego twórcą był m.in. Andrzej Towiański (Koło Towiańczyków). Wraz z Mickiewiczem organizował tzw. legion Mickiewicza, zwany także legionem włoskim, a następnie legion toskański. W wyniku działań francuskich władz, został zmuszony do wyjazdu do Niemiec, gdzie zaangażował się w 1849 r. w kampanię badeńską. Następnie przeniósł się do Szwajcarii i z powrotem do Paryża, gdzie zarabiał jako malarz i grafik (rytownik), projektował album grobowców polskich, pisał historię polskiej emigracji. Zmarł na gruźlicę. Po jego śmierci, zgodnie z testamentem, spalono większą część rękopisów.
Publikował za życia m.in. opowiadania z elementami fantastycznymi Wspomnienia i marzenia Badeńskiego, Trupia głowa na biesiadzie, interesował się medycyną, chemią, parapsychologią, okultyzmem i hipnozą ( Sędziwoj 1845), a także ludowymi zwyczajami (był jednym z prekursorów regionalizmu Wspomnienia z wędrówek). W jego prozie można znaleźć ślady inspiracji twórczością E.T.A. Hoffmanna.
