Józef Dutkiewicz

Z Wikipedii

Józef Dutkiewicz (ur. 7 marca 1903 w Czeladzi, zm. 6 października 1986 w Łodzi) - polski historyk, badacz historii XVIII-XX wieku, historii dyplomacji, profesor. Prezes łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego.

Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (kierunki: historia i filozofia), od 1926 doktor nauk historycznych (tytuł pracy doktorskiej "Austria wobec powstania listopadowego"). Do roku 1939 pracował, w charakterze nauczyciela, w szkołach średnich w Warszawie, Zawierciu, Kielcach i Łowiczu, przebywał również na stypendiach w Wiedniu, Berlinie, Paryżu i Londynie. Podczas kampanii wrześniowej służył ochotniczo w szeregach 5. batalionu obrony Warszawy. Po kapitulacji zamieszkał w Łowiczu, gdzie, dzięki kontaktom z ZWZ-AK, brał udział w organizacji tajnego nauczania. Od 1945 doktor habilitowany, w tym samym roku na stałe związał się z Uniwersytetem Łódzkim.

W 1950 mianowany profesor nadzwyczajny, od 1962 profesor zwyczajny. Kierownik Katedry Historii Nowożytnej Polski (1947 - 1948) oraz Katedry Historii Powszechnej Nowożytnej i Najnowszej (1948 - 1973). W latach 1956 - 1970 (z przerwą na przełomie 67 i 68 roku) pełnił funkcję dyrektora Instytutu Historii UŁ. Równolegle piastował inne funkcje: od 1949 do 1951 był dziekanem Wydziału Humanistycznego Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi, w latach 1947 - 1950 kierował Ośrodkiem Metodycznym Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym przy Kuratorium Okręgu Szkolnego w Łodzi. Począwszy od 1958 pełnił, przez trzy lata, funkcję prezesa łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, aż do 1973 zasiadał w fotelu wiceprezesa Zarządu Głównego PTH. Aktywnie działał również w strukturach Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Swoją działalnością naukową walnie przyczynił się do powstania tzw. "łódzkiej szkoły" badań nad przebiegiem Powstania listopadowego, wielki wkład położył również w rozwój historiografii. Dokładnej analizie poddawał pamiętniki Winstona Churchilla, Charles'a de Gaulle'a i Konrada Adenauera, był edytorem licznych pamiętników z czasów powstania listopadowego, m.in Leona Drewnickiego Za moich czasów, regularnie pisywał do "Wiadomości Historycznych". Do jego najważniejszych prac naukowych zaliczyć można:

1933 Austria wobec powstania listopadowego (praca doktorska)
1935 Ambasada Piotra Potockiego (wydana też pod tytułem Polska a Turcja w czasie Sejmu Czteroletniego 1787-1794)
1935 Prusy a Polska w dobie Sejmu Czteroletniego
1937 Anglia a sprawa polska w latach 1830-1831 (1967 - wersja poszerzona)
1946 Sprawa gdańska w dobie Sejmu Czteroletniego w oświetleniu korespondencji dyplomatycznej pruskiej
1952 Charakterystyka dyplomacji powstania listopadowego
1956 Ewolucja lewicy w powstaniu listopadowym
1958 monografia Szymon Askenazy i jego szkoła
1959 Zarys historii historiografii polskiej, cz. 3: 1900-1939 (wspólnie z Krystyną Śreniowską)
1966 Marceli Handelsman jako historyk dyplomacji Hotelu Lambert
1966 Zarys dziejów wojskowości w Polsce do 1864 r. (współautor)
1968 Georges Lefebre jako historyk rewolucji francuskiej
1970 Dzieło Jeana Jouresa o Rewolucji Francuskiej
1972 Francuska historiografia dotycząca Komuny Paryskiej 1871 roku