Józef Lubowidzki

Z Wikipedii

Józef Gabriel Lubowidzki herbu Topacz (ur.23 marca 1788 w Dylewie, zm.1869 ? w Warszawie) – marszałek Sejmu Królestwa Polskiego.

Był jednym z czworga potomstwa Jana Władysława Lubowidzkiego, cześnikiewicza bydgoskiego i Marjanny Dzierżańskiej. Oprócz dwóch sióstr miał też brata Mateusza. Ukończył studia prawnicze i filozoficzne w Królewcu i Warszawie.

W latach 1810–1825 pracował jako aplikant w sądzie, był asesorem, prokuratorem i w końcu sędzią Trybunału Najwyższej Instancji. Współorganizował, a potem pracował w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Był wiceprezesem powstałego w 1828 Banku Polskiego. Posłem został z cyrkułu pierwszego m. Warszawy, a 28 maja 1830, dzięki protekcji ministra skarbu, został mianowany marszałkiem sejmu.

W tym samym roku razem z braćmi Tomaszem, Janem i Henrykiemm Łubieńskimi zakładał spółkę, która miała na celu rozwój fabryki lnu w nowo powstałym Żyrardowie.

W czasie powstania listopadowego za pomoc w ucieczce bratu sprzyjającemu Wielkiemu Księciu Konstantemu został aresztowany i postawiony pod osąd na debacie sejmowej 19 stycznia 1831. Nie udowodniono mu przestępstwa politycznego, więc został zwolniony, a sprawę usiłowano zatuszować. Od upadku powstania do 1842 był prezesem Banku Polskiego. Za nadużycia finansowe trafił na cztery lata do więzienia, kary jednak nie odbył, ponieważ za wstawiennictwem carskiego namiestnika Iwana Paskiewicza zamieniono ją na zesłanie. Wrócił w 1853 i od tego czasu nie brał udziału w życiu politycznym.

Od 1835 był żonaty z Cecylią Kossecką, córką generała wojsk polskich, miał córkę Zofię.

Był wychowankiem Korpusu Kadetów. Odznaczony orderami: św. Anny I kl., św. Stanisława I kl. i Orła Czerwonego Pruskiego II kl.

[edytuj] Źródła

• Wszechnica Sejmowa (pl). [dostęp 18.06.2008].
• Adam Boniecki: Herbarz polski (pl). [dostęp 18.06.2008].