Józef Morozewicz
Z Wikipedii
Józef Marian Morozewicz (ur. 27 marca 1865 w Rzędzianach, zm. 12 czerwca 1941 w Warszawie) - polski uczony, mineralog i petrograf.
Ukończył gimnazjum klasyczne w Łomży, a następnie Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu stopnia kandydata nauk (czyli doktoratu) prowadził badania nad tworzeniem się minerałów w sztucznych warunkach. W 1895 wziął udział w wyprawie naukowej na Nową Ziemię. W latach 1895-1904 pracował w Komitecie Geologicznym w Sankt Petersburgu. Uczestniczył w wielu wyprawach badawczych na Ural, Stepy Nogajskie i Wyspy Komandorskie.
Od 1905 był kierownikiem Zakładu Mineralogicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1905 profesorem zwyczajnym tej uczelni. Zasłużył się przy rozbudowie Collegium Maius. Był także jednym z założycieli AZS Kraków. W 1913 został powołany przez austriackie Ministerstwo Robót Publicznych na przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie.
Organizował Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie, którego dyrektorem był od 1 czerwca 1921 do 1 stycznia 1937. Należał też do założycieli Ligi Ochrony Przyrody. Był pierwszym prezesem jej zarządu (w latach 1928-1929).
Otrzymał doktoraty honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (w 1910) i Politechniki Warszawskiej (w 1931).
Poza pracami naukowymi opublikował w 1938 autobiografię Życie Polaka w zaborach i odzyskanej ojczyźnie (1865-1937).
[edytuj] Źródła
- Bogdan Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999, ISBN 83-87224-12-X (s. 199).
