Józef Siemek

Z Wikipedii

Józef Siemek, pseud. Baca (ur. 15 marca 1913 w Nowym Sączu, zm. 1 lipca 1983 w Warszawie), dziennikarz polski, działacz państwowy, prezes Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy.

Odbył studia polonistyczne na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując dyplom magistra w 1936. Działał w tym okresie w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, Bratniej Pomocy, Legionie Młodych, Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. W latach 1938-1939 pracował jako nauczyciel-praktykant w Państwowym Liceum i Gimnazjum w Nowogródku. W czasie II wojny światowej utrzymywał się z pracy kelnera w Pleszewie, potem był m.in. urzędnikiem Rady Głównej Opiekuńczej w Kielcach i Skarżysku-Kamienej, robotnikiem w Krakowie, magazynierem. Rozpoczął pracę dziennikarską, redagując pismo konspiracyjne w województwie krakowskim "Racławice". Działał w organizacji Żegota i Chłopskiej Organizacji Wolności Racławice. Kilka miesięcy 1944 spędził w krakowskim więzieniu gestapo.

Po wojnie znalazł się na Dolnym Śląsku, gdzie był sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu Polskiej Partii Socjalistycznej, a także zastępcą redaktora naczelnego "Wrocławskiego Kuriera Ilustrowanego". W latach 1946-1947 pełnił mandat poselski w Krajowej Radzie Narodowej, 1947-1952 w Sejmie Ustawodawczym. W 1948 został członkiem PZPR.

W 1949 przeniósł się do Warszawy; podjął pracę w wydawnictwie "Książka i Wiedza" jako kierownik Działu Aktualności Politycznych. W listopadzie 1950 został powołany na stanowisko dyrektora Funduszu Kościelnego i zastępcy dyrektora Urzędu do Spraw Wyznań.

W latach 1955-1956 (formalnie do 1957) był redaktorem naczelnym "Gazety Poznańskiej", utracił stanowisko po wydarzeniach października 1956. Po powrocie do Warszawy był sekretarzem redakcji "Życia Partii". W listopadzie 1957 został zastępcą kierownika Biura Prasy przy Komitecie Centralnym PZPR; był zastępcą członka Komitetu Centralnego. Od września 1965 do lutego 1973 pełnił funkcję prezesa Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (szefa cenzury państwowej).

Po przejściu na emeryturę (1973) był dziennikarzem ekonomicznym w "Książce i Wiedzy" na pół etatu. W latach 1963-1982 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Opublikował m.in. książkę Śladami klątwy. Był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Medalem "Zwycięstwa i Wolności"; posiadał również liczne odznaki lokalne i sportowe, a także czechosłowacką odznakę dziennikarską im. Juliusa Fučika.

Źródła:

• Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Dom Wydawniczy "Elipsa", Warszawa 2000