Józef Targowski

Z Wikipedii

Józef Targowski (ur. 28 maja 1883 w Winiarach, zm. 22 maja 1952 w Sulejówku), polityk i dyplomata, poseł i senator II Rzeczpospolitej. Syn Juliusza Franciszka (1850-1929) i Ireny z Trzetrzewińskich.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie (1897-1901) i w l. 1902-1906 Wyższą Szkołę Rolniczą w Wiedniu. Podczas I wojny był działaczem Centralnego Komitetu Obywatelskiego. Jesienią 1919 wyjechał na Daleki Wschód jako Minister Pełnomocny i Wysoki Komisarz RP na Syberię z misją rządu polskiego do walczącego z bolszewikami generała Kołczaka. Jednak nim dotarł na miejsce armia Kołczaka została rozbita, a jej dowódca stracony przez bolszewików. Na Targowskiego spadł obowiązek otoczenia opieką Polaków uciekających z Syberii bądź już wcześniej przebywających na Dalekim Wschodzie, oraz ich repatriacji. Współorganizował polskie placówki w Charbinie, Władywostoku i Chabarowsku.

W latach 1919-1921 był pierwszym oficjalnym przedstawicielem Polski w Japonii, z jednoczesną akredytacją w Chinach (polskie poselstwo w Tokio zostało podniesione do rangi ambasady w 1937 r.).

W latach 1928-1930 był posłem na Sejm RP, a w latach 1930-1935 senatorem RP z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Należał do ugrupowania konserwatystów Stronnictwo Prawicy Narodowej, stanowiącego zinstytucjonalizowaną postać ruchu i myśli krakowskich Stańczyków. Był bliskim współpracownikiem innego konserwatywnego polityka, Janusza Radziwiłła.

Był prezesem oraz członkiem wielu towarzystw (m.in. prezesem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Japońskiej i członkiem polskiego Komitetu Organizacyjnego Unii Paneuropejskiej, opowiadającej się za ścisłą integracją europejską).

W jego pałacu w Czyżowie bywały wybitne osobistości ze świata kultury i polityki. W okresie międzywojennym odwiedzali Czyżów m.in. pisarze Władysław Reymont, Witold Gombrowicz i Ludwik Hieronim Morstin, malarze Władysław Skoczylas, Karol Frycz, Leon Wyczółkowski, i prezydenci RP Stanisław Wojciechowski i Ignacy Mościcki.

W okresie okupacji był przez kilka miesięcy więziony przez Gestapo. Po wojnie mieszkał z rodziną w Sulejówku, gdzie zarabiał na życie jako tłumacz. W tym czasie publikował w pismach katolickich ("Tygodnik Powszechny", "Dziś i Jutro", "Słowo Powszechne", głównie na tematy Azji Południowo-Wschodniej.

Był dwukrotnie żonaty: od 1908 r. z Koletą Descours (1888-1925), córką Kazimierza i Marii z Badenich, a od 1929 r. z Jadwigą Skibniewską (1906-1971), córką Zygmunta Skibniewskiego i Zofii z Kotkowskich. Zmarł 22 maja 1952 w Sulejówku, pochowany w Warszawie na cmentarzu powązkowskim.

[edytuj] Bibliografia

Ziemianie polscy XX wieku, Słownik biograficzny, cz. 6, Warszawa 2002, str. 184-187