Języki fińskie

Z Wikipedii

Języki fińskie, czasem nazywane zachodniougrofińskimi - jedna z dwu podgrup językowych (obok ugryjskich) wchodzących w skład grupy ugrofińskiej języków uralskich. Języki z tej grupy używane są przez ponad 9 mln osób zamieszkujących na północno - wschodnim wybrzeżu Bałtyku i we wschodniej Skandynawii (języki bałtyckofińskie oraz lapońskie) oraz w Rosji: północno - wschodni skrawek Europy, na zachód od Uralu (pozostałe zespoły językowe). Ponad połowa osób posługujących się językami fińskimi używa języka fińskiego; wiele pozostałych języków z tej grupy zagrożonych jest wymarciem.

Języki fińskie są kontynuacją hipotetycznego prajęzyka proto-ugro-fińskiego. Na ich rozwój miały także wpływ liczne zapożyczenia z języków słowiańskich, bałtyckich i germańskich.

Niegdyś ludy używające języków fińskich zamieszkiwały w sposób ciągły obszar całej północno - wschodniej Europy, lecz w średniowieczu wiele z nich zostało wypartych lub zasymilowanych przez Słowian, Bałtów i ludy tureckie. Obecnie większość terenów zamieszkałych przez ludy fińskie stanowią "wyspy" położone na ziemiach słowiańskich.

Do zapisu większości języków fińskich stosuje się alfabet łaciński, natomiast w Rosji do zapisu języków: mordwińskiego, maryjskiego. udmurckiego, komi i komi-permiackiego używa się cyrylicy. Wschodnie języki lapońskie zapisywane są przy pomocy cyrylicy zarówno w Rosji, jak i Finlandii, a zachodnie języki lapońskie- alfabetem łacińskim.