Jadwiga Śląska

Z Wikipedii

św. Jadwiga Śląska

Urodzony	ok. 1178 Andechs
Zmarł	14 października 1243 Trzebnica
Tytuły	księżna
Kościół / wyznanie	kościół rzymskokatolicki
Kanonizowany	26 marca 1267 Viterbo przez Klemensa IV
Wspomnienie obchodzone dnia	16 października
Atrybuty	but w ręce, krzyż, księga, figurka Matki Bożej, makieta kościoła w dłoniach, różaniec
Patron	Polski, Śląska, archidiecezji wrocławskiej, Andechs, Berlina, Krakowa, Trzebnicy, Wrocławia, Europy, uchodźców oraz pojednania i pokoju
Portal Święci

Jadwiga Śląska, właściwie: Jadwiga z Andechs-Meran (ur. ok. 1178, zm. 14 października 1243 w Trzebnicy). Jej rodzicami byli Bertold VI i Agnieszka z rodu Wettynów, hrabiowie Andechs.

Miała czterech braci i trzy siostry, w tym Agnieszkę (żonę Filipa II Augusta) i Gertrudę (żonę króla węgierskiego Andrzeja II i matkę św. Elżbiety Węgierskiej).

[edytuj] Pierwsze lata małżeństwa

Ślub Henryka I Brodatego z Jadwigą z Andechs, według ikonografii z XIV wieku.

Na Śląsk Jadwiga przybyła przypuszczalnie gdy miała dwanaście lat. Jej rodzice zdecydowali, że zostanie żoną jednego ze śląskich Piastów, Henryka, którego później nazwano Brodatym. Zawierając z nim małżeństwo, spełniła bardziej wolę rodziców, aniżeli swoją. Oboje stworzyli jednak dobrą rodzinę dla swoich dzieci: Bolesława, Konrada, Henryka, Agnieszki, Zofii, Gertrudy i Władysława. W 1209 złożyła śluby czystości. Odtąd żyła jak zakonnica.

[edytuj] Świątobliwość

Dokument wystawiony przez św. Jadwigę dla klasztoru w Trzebnicy 24 sierpnia 1242 r.

U boku męża, wybitnego polityka i dobrego gospodarza, żyła i działała Jadwiga, matka siedmiorga dzieci, prawdziwa opiekunka ludu śląskiego, patronka pojednania i twórczej współpracy między narodami. Zajmowała się chorymi, wspierała biednych i odwiedzała więźniów. Z jej inicjatywy powstał w Trzebnicy klasztor sióstr cysterek, ulubione miejsce księżnej. Tam mieszkała w ostatnich latach swojego życia i tam zmarła 14 października 1243 r. Pochowana została w miejscowym kościele. Papież Klemens IV kanonizował ją w kościele dominikanów w Viterbo 26 marca 1267. Czczona jako patronka Polski i Śląska.

Najstarsza część kościoła w Trzebnicy z przybudowaną kaplicą dla pomieszczenia grobu św. Jadwigi

Mimo iż była pokorną chrześcijanką, jeśli była o czymś przekonana, potrafiła postawić na swoim. Pokazała to m.in. w sprawie butów. Aby nie odróżniać się od reszty swego ludu oraz w imię pokory i skromności, Jadwiga chodziła boso. Irytowało to bardzo jej męża. Wymógł więc na spowiedniku, by ten nakazał jej noszenie butów. Sprytny duchowny podarował swej penitentce parę butów i poprosił, aby zawsze je nosiła. Księżna, będąc posłuszną swojemu spowiednikowi, podarowane buty nosiła za sobą... przywieszone na sznurku.

[edytuj] Atrybuty

Przedstawiana jest w habicie cysterskim, boso lub z obuwiem w ręce. W drugiej ręce trzyma model klasztoru i kościoła.

[edytuj] Genealogia

4. Bertold II (V) Merański zm. 14 grudnia 1188
	2. Bertold III (VI) Merański zm. 12 sierpnia 1204
5. Jadwiga Bawarska zm. 16 lipca 1176
		1. Jadwiga z Andechs zm. 14 października 1243
6. Dedo V Miśnieński zm. 16 sierpnia 1190
	3. Agnieszka Miśnieńska zm. 25 marca 1195
7. Matylda z Heinsbergu zm 20 stycznia 1189