Jakow Żyliński

Z Wikipedii

Jakow Grigorijewicz Żyliński (ros. Яков Григорьевич Жилинский) (ur. 15 marca 1853 w Michajłowie, rozstrzelany w 1918) – rosyjski generał kawalerii, generał-gubernator warszawski i głównodowodzący wojsk Warszawskiego Okręgu Wojskowego od marca do 3 września 1914.

W armii rosyjskiej od 1871. Ukończył Mikołajewską Szkołę Oficerską Kawalerii w 1876 i Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1883. Pełnił służbę w pułku huzarów. Od 1898 w Sztabie Generalnym. Obserwator na teatrze wojny hiszpańsko - amerykańskiej na Kubie. W 1899 reprezentował Rosję na konferencji w Hadze. Generał major w 1900 na stanowisku generała kwatermistrza Sztabu Generalnego. W czasie wojny rosyjsko - japońskiej szef Sztabu Polowego Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych na Dalekim Wschodzie admirała J.I. Aleksiejewa. Potem dowodził dywizją kawalerii. W latach 1907-1910 dowodził Korpusem Armijnym (Armią Konną). W 1911 wyznaczony na Szefa Sztabu Generalnego Armii Rosyjskiej. W czasie rokowań z Szefem Sztabu Generalnego Francji złożył nierealną obietnicę wystawienia po 15 dniach mobilizacji 800 tysięcznej armii przeciwko Niemcom. Od marca 1914 generał - gubernator warszawski i dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W początkowym okresie I wojny światowej naczelny dowódca Frontu Północno - Zachodniego. Kierował operacjami na Mazurach i w Prusach. 16 września 1914 zdjęty ze stanowiska za klęskę w Operacji Wschodnio - Pruskiej 1914. W latach 1915-1916 przedstawiciel rosyjskiego Naczelnego Dowódcy w Radzie Sojuszniczej w Paryżu. w listopadzie 1916 odwołany z Rady i skierowany w stan nieczynny. Po rewolucji służył w białej armii. Uciekł na południe Rosji. Próbował wyjechać za granicę ale został schwytany i rozstrzelany.

[edytuj] Źródła

• H. P. Kosk, Generalicja polska. Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001.
• K.A. Zalesskij, Pierwaja Mirowaja Wojna. Prawitieli i wojennaczalniki. Wyd. WECZE", Moskwa 2000.