Jan Affa

Z Wikipedii

Jan Affa (ur. 24 maja 1880 r. w Gamowie - zm. 12 grudnia 1964 r. w Raciborzu) - polski architekt.

[edytuj] Życiorys

Jego rodzicami byli Szczepan i Zofia z domu Wilczek. Jan w 1904 roku założył w Raciborzu przedsiębiorstwo budowlane. Był znany szczególnie z architektury kościelnej. Od 1927 roku był w radzie nadzorczej Banku Ludowego w Raciborzu. Aktywnie działał w Towarzystwie Polsko-Górnośląskim, spółce budowlanej Strzecha, "Rolniku","Sokole".

W latach 1922-1932 był jedynym polskim członkiem rady miasta Raciborza. Po plebiscycie, gdy napotkał opór w prowadzeniu swojej działalności gospodarczej zwrócił się do władz polskich o pozwolenie na zamieszkanie w Polsce. Po zezwoleniu w 1932 roku osiadł z rodziną w Katowicach Związał się z Kurią Biskupią, a do 1939 roku był jednym z szefów budowy katedry katowickiej.

Po wojnie był członkiem Komitetu Opolskiego, a w czerwcu 1945 roku znalazł się ponownie w Raciborzu. Był członkiem komisji weryfikacyjnej dla miejscowej ludności oraz kierownikiem Wydziału Wojskowego i Obywatelstwa Urzędu Miejskiego. W 1945 roku był jednym z założycieli Spółdzielni Spożywców "Społem".

Wybudował na Śląsku kilkanaście kościołów, a także dom misyjny z kaplicą oo. Werbistów w Rybniku (1931-1932), klasztor z kaplicą ss. Boromeuszek w Rybniku (1936-1937), klasztor z kaplicą ss. Elżbietanek w Katowicach (1937-1938), dom misyjny oo. Werbistów w Górnej Grupie koło Świecia w Bydgoskiem (1938-1939) oraz klasztor z kaplicą ss. Najświętszej Maryi Panny w Katowicach (1951-1952).

Odznaczono go Śląskim Krzyżem Powstańczym oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. 9 grudnia 1964 roku administrator apostolski w Opolu, ks. bp. Wacław Wycisk wręczył mu medal Pro Ecclesia et Pontifice.

[edytuj] Bibliografia

• Praca zbiorowa, Raciborzanie Tysiąclecia, wyd. Nowiny Raciborskie, Racibórz 2002, ISBN 83-912666-2-1